Als je een jeugd hebt gehad met een autoritaire vader en een niet inlevende moeder dan is het later niet makkelijk om je eigen pracht en schoonheid te zien. Met name de afgelopen 12 jaar heb ik mijn eigen innerlijke rugzak meerdere malen binnenste buiten gekeerd waardoor hij nu heel draagbaar is geworden. Mijn gevoel van eigenwaarde is hierdoor gegroeid.

In onze samenleving wordt je niet geacht van jezelf te zeggen dat je prachtig bent. Behalve als je een klein kind bent. Gek toch? Of iemand anders moet dat van jou zeggen, dan is dat weer wel toegestaan. En daarom vissen we de hele tijd naar complimenten. Bij een gebrek aan eigenwaarde proberen we de ander te verleiden met een zo mooi mogelijke versie van onszelf of auto of huis of wat dan ook. We hebben anderen nodig om onze eigen pracht bevestigd te krijgen.  

Zondag 22 mei vierde ik mijn verjaardag sinds tijden weer eens met allemaal lieve vrienden. Ik vroeg ze samen met mij klein een ritueeltje te doen. Of zij mij wilden zeggen wat ze mooi aan mij vinden, wat mijn kracht is maar ook waar ik nog mag groeien/leren. En daarna zou ik delen wat dat met me deed.

Na een minuutje stilte mocht iedereen popcorn style zijn zegje doen. Mijn lieve zus vertelde wat ik allemaal in mijn leven had gemanifesteerd, hoe ze dat bewonderde en wat voor een steun ik voor haar ben geweest. En van anderen nog meer mooie woorden. Ik kon mijn tranen niet bedwingen. Ik besefte dat ik zelf mijn grootste criticus ben. Ik kon al deze mooie woorden van deze lieve mensen bijna niet geloven. En toch voelde ik NU, ja NU op dit moment in mijn leven, dat het klopte, dat het geen loze of pleasende woorden waren. Deze mooie woorden bevestigen wat ik van binnen steeds meer begin te voelen.

En ik kreeg terug ‘waarin zit mijn groei?’: ‘

Louis, dat je jezelf volledig mag omarmen, hoe prachtig je bent‘.

Daar kwamen weer wat traantjes.  

Hoe fijn is dat om dat van lieve vrienden terug te krijgen. Dat ik mezelf volledig mag omarmen en beseffen hoe prachtig ik ben. Dat wens ik eenieder toe. We zijn allemaal in de kern, prachtige en unieke wezens. Dat we in eerste instantie een liefdevolle verhouding met onszelf mogen opbouwen en vanuit dit gevoel van eigenwaarde niet hoeven te wedijveren met anderen. Integendeel, vanuit dit gevoel van eigenwaarde kunnen we ook de waarde, pracht en schoonheid van de ander beter zien en waarderen.