Mijn lichaam moe en mijn hoofd vol van de dag, besluit ik mijzelf en mijn hondje nog even uit te laten.

Telkens weer wordt ik verrast door de frisheid en energie die de buitenlucht me geeft, dit keer nog iets warm van de lente dag. Ik loop door het bos waar de bomen zich als silhouetten sprookjesachtig afsteken tegen de grijsblauwe hemel.

Als diamanten vonkelen de sterren door de bladerloze takken heen. Ik zie orion, betelgeuze, mijn favoriete ster Sirius en Venus die als een zaklamp zo vel, helderder dan normaal lijkt te schijnen.

Dit bijzondere schouwspel doet alle zorgen van vandaag verbleken en ik geniet ontzettend van dit moment. Er komt een gedachte in me op dat we een tijd van bezinning tegemoet gaan. Op 1 of andere manier voelt het kloppend, alsof de wereld het nodig heeft om even stil te staan.

Een pas op de plaats.