Één van mijn mooiste ontdekkingen de afgelopen 2 jaar vind ik wel de praatstok oftewel de talking stick. In de indiaanse cultuur wordt de praatstok gebruikt door de raadsleden om ‘het heilige standpunt’ te delen. Kort gezegd staat de praatstok voor spreken vanuit je hart, je eigen innerlijke waarheid, echt naar elkaar luisteren en elkaar niet onderbreken.
Ik kom uit een groot gezin en ik kon vroeger nooit echt mijn verhaal afmaken. Vroegtijdig werd je wel geïnterrumpeerd en nam iemand anders het gesprek over. We lieten elkaar dus nooit uitpraten en terugkijkend was er dus veel strijd. Kortom geen hele ontspannen sfeer waar iedereen zonder kleerscheuren zijn zegje kon doen. Nu zal je denken, wat afschuwelijk. Echter was het buiten ons gezin niet anders. Op feestjes ging het er hetzelfde aan toe. De grootste monden hadden het woord en als je je niet cool genoeg gedroeg of je kwetsbaar opstelde dan werd je met een botte grap weggezet.
Gaande weg heb ik er mee om leren gaan door er niet zo zwaar aan te tillen en gewoon mee te lachen. Ik leerde om me aan te passen aan de groep en me niet meer kwetsbaar op te stellen, dat was veilig. Ook in situaties waar mensen elkaar niet met botte grappen wegzetten heb ik gemerkt dat het elkaar laten uitspreken en echt luisteren niet echt de norm is. En ja ik heb dus ook geleerd om de ander vroegtijdig te onderbreken zonder dat hij zijn verhaal kan afmaken, en ik heb nog steeds de neiging om het te doen.
De ommekeer
Toen ik 6 jaar geleden in mijn Yurt ging wonen was dat zo’n symbolische daad dat ik gelijk al mijn andere idealen ook wilde gaan leven. Al was ik me er toen nog niet echt bewust van, was dat dat ook mijzelf uitspreken, mijzelf kwetsbaar opstellen. Al ging dat met horten en stoten, zoiets moet je leren. Toen ik in 2013 workshops Terug naar de Basis ging geven dacht ik, “De praatstok moet er ook in”.
Ik wist er nog weinig van, het was puur intuïtie. ‘S ochtends en ’s avonds deelden we in een cirkel wat er in ons omging. Niemand interrumpeerde de ander en er werd geen ongevraagd advies gegeven. Wow! Wat een uitwerking had dit op de groep, keer op keer. Op 1 of andere manier was er een groepsband ontstaan en ging alles als vanzelf. De aanzet om naar elkaar te luisteren en elkaar te respecteren bleef de hele dag als een wolk van bewustzijn om ons heen hangen en dit verdiepte zich naarmate de dagen vorderden. Ondanks dat het maar een klein onderdeel was van de workshop, had het toch een grote impact. De praatstok was de verbindende factor die de weekenden keer op keer tot een succes maakte.
Heldere communicatie
Wat ik ook mooi vind van regelmatig delen met de praatstok, en dus ook te delen hoe het met je gaat, is dat miscommunicatie en misverstanden worden voorkomen. In plaats van bijvoorbeeld zelf in te vullen waarom de ander sjagerijnig is of afstandelijk doet hoor je het gewoon van de persoon zelf. En vaak is de reden een andere dan je zelf had ingevuld. De lichaamstaal die we dagelijks ongevraagd naar elkaar uitzenden krijgt op deze manier woorden. Het wordt helder(der), duidelijker. Ook wordt het zachter doordat de reactiviteit eruit wordt gehaald.
Vaak merk ik dat er vooraf, ook bij mij, weerstand is om te delen met de praatstok. Je kwetsbaar opstellen, het achterste van je tong te laten zien, is best eng. Achteraf, als we gedeeld hebben, merk ik vaak het tegenovergestelde. Opluchting dat het toch wel fijn was om dat te delen wat je eerst niet zo belangrijk leek. Dat het fijn is om toch wat dieper te gaan, net iets verder, vanuit je hart te delen wat je eerst niet durfde.
Familie
Na afloop van een familie bijeenkomst zoals een verjaardag weet ik vaak na afloop eigenlijk niet hoe het nu echt met mijn familie gaat. Als er iemand na de vraag ‘Hoe is het met je ?’ begint te vertellen dan wordt dit meestal vroegtijdig onderbroken door een ander en wordt het gesprek niet meer opgepakt of maar half. Er is te weinig focus voor diepte. Toen mijn vader en 2 zussen bij mij op bezoek waren, heb ik de praatstok een keer voorgesteld. Een beetje ongemakkelijk, stelde ik dit voor. Het was nieuw en het werd niet gelijk juichend ontvangen. Ik vertelde dat ik het wilde doen om te delen hoe het met me was, omdat ik daar behoefte aan had. Ik stelde voor dat ik zou beginnen en dat als ik de praatstok zou doorgeven aan de volgende, deze niet verplicht was om iets te zeggen. Hij of zij mocht de praatstok ook gewoon weer doorgeven. Ik had er geen druk op gelegd en ze gingen overstag. Ook legde ik vooraf uit wat de praatstok inhield en wat de regels waren. Het resultaat? Heel bijzonder! Er vloeiden traantjes. Waarom? Goede vraag. Ik denk omdat het gevoel, het hart mocht spreken. Omdat er niet onderbroken werd maar respectvol geluisterd. We gingen meer de diepte in. Heel fijn om dit zo nu en dan met elkaar te doen. Ik voel dat het de onderlinge band versterkt.
Inmiddels weet ik dat keer op keer de Praatstok staat voor meer diepte, verbinding en wederzijds respect. Ik ben er zo enthousiast over dat ik me er nog meer in wil verdiepen en er workshops over wil geven. Wil je meer weten over hoe je de praatstok kunt gebruiken, kijk dan hier.
Hoi Louis,
Wat een mooi stuk schrijf je hier over de Talking-stick. Ik had er al wel eens van gehoord, jaren geleden heb ik er zelfs een gemaakt, maar eigenlijk nog nooit gebruikt.
Ik herken veel van wat je zegt over gesprekken aangaan met je familie, en dat er weinig focus is voor diepte. Mooi om te lezen hoe je de stap hebt gezet om de Talking stick te gebruiken om toch dat echte contact te maken. Ikzelf zit midden in een proces om ook echt contact te maken met mijn ouders. Ik had recent een klein succesje met mijn vader, bijzonder wat er dan kan ontstaan hè? 🙂
En dit contact met mijn ouders linkt ook aan de droom van mij om eens in een Yurt te wonen. En dat het liefst op de grond van mijn ouders. Zij wonen in een boerderij in Nieuwleusen (vlakbij Zwolle), en hebben plek zat om een yurt neer te zetten en bijvoorbeeld een voedselbos te beginnen.
Maar vooral mijn vader kan moeilijk met verandering omgaan, en mijn moeder ziet niet echt meer de schoonheid van de plek waar ze woont. Erg jammer vind ik dat. Ik had in mijn hoofd al bedacht dat jij misschien wel je yurt bij hun zou kunnen neerzetten, ook om wat nieuwe energie op deze mooie plek te brengen. Maar ik denk dat ik eerst nog wel een jaar bezig ben met hun ‘enthousiasmeren’, voordat zij open staan voor zo’n creatieve oplossing. 😉
Haha, nou wat een eindeloos verhaal. Ik hoop in ieder geval dat je snel een geschikte plek vind. Veel goeds voor het nieuwe jaar!
Groetjes Annie
Hoi Annie. Ik lees je bericht nu pas. Op 1 of andere reden krijg ik de reacties niet meer door. Mooi om te lezen dat het je wat doet de Praatstok. Leuk te horen dat je aan me gedacht hebt voor een plek bij je ouders. Ik ben nog steeds op zoek naar een nieuwe plek. Op een of andere manier komt het er nog niet van. Mijn oude plek in het noorden heb ik nog dus dat is fijn. In de tussen tijd ben ik een beetje aan het voelen en zoeken wat ik wil rond Utrecht. Zit daar in een chalet van een vriend. Juist hierdoor kriebelt het steeds meer om weer een fijne plek te vinden. Groetjes. Louis.