De disbalans tussen vrouwelijke en mannelijke energie in relatie tot deze tijd

Een mooi interview tussen Jorn Luka en Karen Hamaker over de disbalans in vrouwelijke en mannelijke energie en hoe dat heeft geleid tot de chaos waar we nu inzitten met als voorbeeld Ukraine VS Rusland of wat daar volgens haar echt speelt. En wat wij nou zelf kunnen doen om die vrouwelijke en mannelijke energie weer in balans te krijgen.

Leven we in een democratie of mediacratie?


We leven steeds meer in een Mediacratie in plaats van een Democratie waar de nieuwsmedia die de politiek zouden moeten checken onderdeel zijn geworden van de politiek. Hierin proberen de media net als in de politiek sterke invloed uit te oefenen op het publiek. De Telegraaf is hier in Nederland een heel duidelijk voorbeeld van. Ze stemmen hun berichtgeving af op hun politieke kleur. Verre van onafhankelijk dus. Deze documentaire geeft een realistisch beeld hoe de nieuwsmedia in de Verenigde Staten verworden zijn tot een politiek gekleurd roddel medium. Sterker nog, volgens de documentaire vertoont de huidige mediacratie sterke overeenkomsten met de samenleving uit het boek 1984 van George Orwell.

De grote blinde vlek van de samenleving aangaande voedsel

Naar aanleiding van de documentaire Rauwer is een grote hetze ontstaan tegen de vrouw die haar zoon alleen rauw eten laat eten. Volgens de artsen is deze jongen ondervoed omdat zijn lengte achterblijft. Ik vraag het me af. Ik heb de jongen gezien op TV en er lijkt niks mis met hem te zijn. Ook zijn intelligentie is volgens mij boven peil en volgens zijn moeder blaakt hij van de energie. Sinds we massaal aan het suiker en vleeshormooninfuus zijn gegaan zijn we massaal de hoogte ingeschoten. Het is nog helemaal niet bekend wat de voor gevolgen voor de volksgezondheid dit heeft. Misschien is het groeipatroon van deze jongen wel eentje die hoort bij een voeding zonder suiker en hormonen.

Deze hetze toont aan wat voor een grote blinde vlek er is in de samenleving aangaande voedsel. Ik vind zelf dat de vrouw wel een beetje te extreem bezig is. Maar dan voornamelijk op het sociale vlak en de mentale druk die ze op haar zoontje legt. Maar goed, je moet van goede huize komen als ouder om niet ook hetzelfde te doen met je kind. We proberen toch allemaal onze kinderen onze eigen normen en waarden op te leggen en vaak gaan we daarin te ver.

Wat ik vele malen extremer vind is de voedingsgewoonten van de grote massa zelf. Te veel suiker, te veel kant en klare en geraffineerde producten met 0,0 voedingswaarde. Vlees met restanten van antibiotica en groeihormonen. Groenten en granen zitten vol met toegestane hoeveelheden gif. Opgeteld is dit niet teveel maar veel te veel met als gevolg de vele welvaartsziekten maar ook ADHD en allerhande moderne tijd stoornissen. Ik spreek dan nog niet over de vele duizenden kinderen en volwassenen die veel te zwaar zijn omdat ze veel te veel frisdrank, patat en suikerproducten eten. Daar heb ik nog nooit een uitzending van Pauw en Witteman over gezien.

En nu is er een bewuste vrouw die in deze krankzinnige maatschappij wanhopig op zoek is naar een alternatief en wordt ze neergesabeld door een grote groep mensen met een chronisch gebrek aan zelfreflectie.

De documentaire RAUWER was te zien bij de IDFA als opvolger van de documentaire RAUW die reeds in 2008 is gemaakt. Info, trailers en voorganger RAUW zijn hier te bekijken.

Trailer RAUWER

Wat is Geweldloosheid?

Ik ben net terug uit de Pyreneeën alwaar ik meegeleefd heb in 2 leefgemeenschappen. La Borie Noble en La Douceur et de l´Harmonie. De eerste gebaseerd op de ideeën van Lanzo del Vasto, een volgeling van Gandhi en de tweede een veganistische leefgemeenschap. In La Borie staat geweldloosheid tegen alle levende wezens centraal en in la Douceur geweldloosheid jegens dieren, althans zo zou je veganistisch leven kunnen samenvatten. Een opmerkelijk detail is dat in La Borie er wel dierlijke bijproducten zoals melk en eieren gegeten worden, geen vlees dus. Elke gemeenschap probeert op eigen wijze verantwoordelijkheid te nemen op deze onderwerpen. Zelf vind ik geweldloosheid ook een woord waarnaar ik zou willen leven. Maar wat is geweldloosheid nu precies?

Ondanks het feit dat men het principe van geweldloosheid zo goed mogelijk probeerde in te vullen ervaarde ik zelf wel enige mate van geweld. Op 3 vlakken, nl. het geestelijke en het praktische vlak en mogelijk geweld tegenover dieren.
 
Geweld tegenover dieren
Zelf eet ik nog steeds af en toe een stukje vlees. Ook eet ik regelmatig eieren en boter. Ik ben er zelf nog niet helemaal over uit wat mijn standpunt is ten opzichte van geweld tegenover dieren en wat dat nu precies is. Het doden van dieren is zeker een vorm van geweld echter ben ik er nog niet helemaal over uit of ik dit moreel ontoelaatbaar vind mits dit met een zekere vorm van respect gebeurt. De indianen bijvoorbeeld, dankten het dier waar ze op jaagden, dat ze het mochten doden. Jaren geleden al ben ik overgestapt op biologisch vlees omdat de dieren in de biologische sector een beter leven hebben.
 
Ook het gebruiken van dieren om het gras kort te houden wordt door sommige mensen als een vorm van geweld gezien. Als je een geit zijn leven lang aan een ketting zet dan vind ik dat zeker ook gewelddadig. Ter info voor vegetarieers, voor het eten van eieren en het drinken van melk worden trouwens overtollige haantjes en stiertjes gedood. 
 
Zelf wil ik kippen gaan houden voor de eieren en het vlees van de haantjes. Ook wil ik graag schapen of geiten om het land te begrazen en voor de melk om boter van te maken. Zolang ik nog vlees, eieren en boter eet denk ik dat de dieren hier een veel beter leven hebben als in de geïndustrialiseerde wereld (zelfs de biologische). En wellicht kom ik tot de conclusie dat ik dat ook te ver vind gaan, wie weet.
 
Geweld op geestelijke vlak
Op het geestelijke vlak ervoer is regelmatig negatieve energie tussen mensen of geestelijke druk. In beide gevallen werd er niks geuit maar hing de energie gewoon in de lucht. Iets was ik zelf ook niet anders gewend ben in mijn leven. Zo lossen wij westerse mensen het (dus niet) op. Gewoon in de lucht laten hangen. Totdat er een fikse ruzie ontstaat en dan barst het geweld los. Een soort compensatie van de eerdere wapenstilstand.
 
Wat ik in beide gemeenschappen ervoer dat sommige energieën er al lang(er) rondhingen en er dus weinig aan gedaan werd om ze in banen te leiden. Ik ervoer dat als jammer en een soort stilstand in persoonlijke en gezamenlijke groei. Zelf ben ik hier de laatste tijd juist mee aan het oefenen om hier wat aan te doen. Het gaat er hierbij om dat als je innerlijke onrust of negativiteit voelt dit op gezette tijden kan delen met je partner of mensen waarmee je dit ervaart. Je kunt dit noemen heartsharing/harte delen "het delen wat er in je hart omgaat". In een groep wordt het tegenwoordig ook wel gepraktiseerd in de vorm van het vredesgesprek. Mensen zitten in de cirkel en kunnen in het midden stappen om te delen wat er in hun binnenste omgaat. In beide gevallen is het de bedoeling dat de ander luistert en geen commentaar of advies geeft. Net zolang totdat de ander klaar is. Vaak duurt dat zo'n 3 tot 5 minuten. In het geval van het vredesgesprek is een bijkomend punt dat de anderen in de cirkel de mogelijkheid hebben om als de 1 klaar samen te vatten wat ze gehoord hebben. Geen advies of commentaar alleen wat ze gehoord hebben. Het mooie hiervan is dat anderen vaak het gehoorde anders samenvatten als jij en hierdoor er een completer beeld ontstaat wat er gedeeld is maar ook meer begrip en duidelijkheid.
 
In mijn eigen situatie waar ik het zowel 1 op 1 als in de groep heb gepraktiseerd heb ik het als erg verlichtend ervaren. Omdat de ander niks mag terug zeggen wordt er ook beter geluisterd naar de woorden en hoor je ook je eigen woorden beter, alsof je in een spiegel praat. Wel is het zo dat dit harte delen ook niet makkelijk is. Ik heb gemerkt dat mijn ego soms liever niks deelt en lekker op afstand blijft (ver)oordelen. Het grote verschil echter is dat als je over de drempel stapt het zich dubbel en dwars terug betaalt. Het niet delen levert nl. niks op of zelfs een beetje meer negativiteit. Het wel delen laat een groot gedeelte van de negatieve energie als sneeuw voor de zon verdwijnen! 
 
Na bezoek aan deze 2 leefgemeenschappen ben ik er nog meer van overtuigd dat dit een essentieel element is om een stapje verder te komen in persoonlijke groei maar ook in geweldloosheid. We doen elkaar namelijk een hoop geestelijk geweld aan door negatieve energieën onnodig lang te in de lucht te laten hangen.
 
Geweld op praktische vlak
Op het praktische vlak ervaarde ik niet direct geweld maar beredenerend gezien indirect geweld dat al geschied is ergens anders (in een derde wereld land bv.). Het doel van de eerste gemeenschap was nl. om voor het grootste deel zelfvoorzienend te zijn waarbij iedereen een evenredig deel meewerkte. De theorie is dat door externe producten te kopen, bv. rijst uit India ongelijkheid en geweld in stand wordt gehouden omdat we dit eigenlijk over de ruggen van de armen doen. Veel producten komen daar vandaan omdat het voor ons te arbeidsintensief is. Ook hebben ze daar het voedsel vaak eigenlijk voor eigen gebruik nodig. Vandana Shiva, een activiste die zich onder andere inspant voor voedselzekerheid met name voor de armen, stelt dat wij westerse landen de arme mensen van hun voedsel beroven. Ik ben het daar wel mee eens. Wil je hier wat meer over weten kijk eens naar 'The Economics of Hapiness' of 'Mother Earth' beide bij de omslag te bestellen of lenen. Woon je bij mij in de buurt dan kan je ze ook bij mij lenen.
 
Echter bleek dat de gemeenschap die al sinds 1962 bezig is met deze ideeën anno 2012 nog steeds verre van zelfvoorzienend is. Een groot deel van de producten zoals rijst, linzen, bonen, olie wordt nog steeds extern gekocht. Zo doe ik dat ook nog steeds. Echter doordat deze gemeenschap deze vorm van geweldloosheid zelf predikt en beargumenteert kon zag ik dat dit gewelddadige element er nog steeds is, ook in mijn leven. Ik was me er eigenlijk nog niet zo van bewust alhoewel ik bovenstaande documentaires al wel gezien had. Hierin zie ik hoe sterk de kracht is van ingesleten (voedsel)patronen en hoezeer we aan deze patronen verslaafd zijn. Mijn inziens was dit ook het probleem in La Borie Noble enne……..niet te vergeten bij mijzelf ! (:
 
Hier zie ik ook hoe gehecht ik eigenlijk ben aan mijn linzen, pindakaas, rijst terwijl ik eigenlijk voldoende goede alternatieven zelf kan verbouwen in mijn eigen tuin. Ik ben dan ook van plan om deze afhankelijkheid van producten uit lage lonenlanden drastisch te verminderen. Dit vergt een praktische inspanning, op dit moment kweek ik nog iets te weinig voedsel om van te leven maar vooral een geestelijke inspanning namelijk het loslaten van mijn verslaving aan pindakaas, rijst en linzen. Toch voel ik dat hier nu klaar voor ben. Ik eet nl. al heel veel uit mijn eigen tuin en denk dat ik ook de mentale stap kan maken om te kiezen voor vervangers van pindakaas, linzen en rijst. Linzen kunnen worden vervangen door allerhande zelf gekweekte bonen, rijst kan worden vervangen door aardappels, aardperen en granen. En zo is eigenlijk overal wel een vervanger voor die lokaal gekweekt kan worden.
 
Naast het verminderen van dit geweld levert het mij ook nog het een en ander op! Ik hoef nl. minder geld te verdienen om al die produkten te kopen. Ik krijg er gezonde en verse produkten voor terug die ik tevens kan ruilen of verkopen in mijn directe omgeving. Bovenal levert het mij erg veel voldoening en het gevoel van self empowerment!

Nooit meer kerncentrales

Japan is een schrijnend voorbeeld van wat er fout kan gaan terwijl veiligheidsexperts en politici ons altijd op het hart hebben gedrukt dat alles veilig was. Nu zul je zeggen, in Nederland komt er geen aardbeving of tsunami. Maar hoe zeker weet je dat? En misschien kunnen er nog wel andere dingen fout gaan. Wat te denken van vliegtuigen die op een kerncentrale neerstorten of terroristische aanslagen.

Is het je waard om het risico te nemen dat alles en iedereen waar je om geeft radioactief besmet raakt en nooit meer voet op eigen land kan zetten. Natuurlijk is het je dat niet waard. Echter zijn het de belanghebbenden, waaronder bedrijven en politici die economie voorop zetten, die ons willen laten geloven dat alles veilig is. En dat is het dus nooit te garanderen. Daarom moeten we ook nooit meer kerncentrales gaan bouwen en de huidige centrales sluiten.

Elk half uur valt er op het aardoppervlak genoeg zonlicht om de wereld een heel jaar van energie te voorzien.

Nu is deze zonne-energie al te oogsten met vele technieken. Enige probleem is dat we het te duur vinden omdat we liever ons geld uitgeven aan luxe producten en bezigheden. We nemen dus heel veel risico door het niet te doen. Wil je argumenten horen en zien of duurzame energie wel de oplossing is kijk dan eens naar de documentaire 'Here comes the sun'.

[thumbshot url=http://tegenlicht.vpro.nl/backlight/here-comes-the-sun.html]

Teken nu het nog kan tegen Genetisch Gemodificeerde Gewassen

De Europese Commissie heeft kort geleden het kweken van genetisch gemodificeerde gewassen toegelaten. Daarbij hebben de winsten van de GG lobby’s zwaarder gewogen dan bezorgdheid van de burgers over de gezondheidsaspecten.

Reeds 940.000 leden hebben hiertegen getekend. Klik hieronder om het doel van een petitie met 1 miljoen burgers tot stand te brengen voor onafhankelijk onderzoek en strenge regelgeving voor GG voeding: 

 

 

 

 

 

Steun de ‘Do Not Track Me’ campagne tegen google.

Google is steeds meer al onze internetbewegingen te volgen teneinde er commercieel gewin bij halen. Echter doet Google dit ongevraagd. Er is  nu een 'Do Not Track Me' campagne gestart tegen Google waarin wordt aangedrongen om een 'Do not track me'  lijst op te zetten waar je je kan aanmelden en waarna Google je internetbewegingen niet meer mag volgen. Hieronder een leuk filmje waarin de essentie van Googles privacy gevoelige informatiehonger wordt getoond. Als je mee doet met de campagne wordt er een mailtje gestuurd naar het United States Congress.

Moreel Failliet

Helaas moet ik dit keer iets droevigs kwijt. De recente gebeurtenissen, waarbij zwaar gewapende Israëlische militairen gewelddadig een humanitair konvooi bestormden, zijn op zijn zachts gezegd treurig.

De Raad van Ouderen met onder andere Nelson Mandela en Desmond Tutu, heeft de Israëlische actie een van de ergste mensenrechtenschendingen heden ten dage genoemd. Amnesty International heeft deze actie als een schaamteloze schending van het Internationale recht betiteld.

Toch heeft de Nederlandse regering als enige samen met Italië en de VS een oproep van de VN tot de instelling van een Internationaal onderzoek afgewezen. Terwijl maar liefst 32 landen voor deze oproep stemden. Dit beleid komt hoofdzakelijk van de CDA en ChristenUnie, beide christelijke partijen. Ze hebben dus zelfs tegen een Internationaal onderzoek gestemd! In mijn ogen een moreel failliet van partijen als de CDA en ChristenUnie en natuurlijk de staat Israël.

Een petitie om een Internationaal onderzoek in te stellen kan hier worden getekend.

Maatschappij

Hoe sta ik in de maatschappij?

Dat is een goede vraag. Ik ben een hele tijd boos geweest op de maatschappij. Deze boosheid is geleidelijk aan het overgaan naar acceptatie. De onmacht om dingen in de maatschappij te veranderen is overgegaan in de macht om zelf in het klein dingen te veranderen. Dat is wat ik nu wil en waar ik in geloof. Ik kan misschien niet direct de maatschappij veranderen maar wel degelijk de mensen om mij heen. Toch heb ik nog steeds geen goed antwoord hoe om te gaan met onrecht. Ik wil er wat aan doen maar niet meer met boosheid. Ik weet nu dat met boosheid dezelfde tegenkracht/macht aan de andere zijde wordt opgeroepen. Uiteindelijk bereik je er niks mee. Hoe dan? Ik heb er nog geen goed antwoord op.  Wat doe ik als er iemand op straat in elkaar wordt geslagen.  Ik probeer er wat aan te doen. Wat doe ik als mensen in Palestina onder erbarmelijke omstandigheden leven? Ik heb besloten om geen Israelische producten meer te kopen. Maar is dat voldoende? Lees verder

Visie

Hier wordt ook nog aan gewerkt.

Zelfbewust & voorzienend Leven. Een hele mond vol. Voor elk van de woorden geef ik wat uitleg.

Zelfbewust
Wie ben ik, wat wil ik en wat doe ik hier op aarde. Hordes mensen stellen zichzelf deze vraag. Dat is ook niet zo gek want van ons ouders krijgen we slechts te horen dat we hier op aarde zijn om te werken om later een huis te kopen en kinderen te krijgen. Heel veel meer antwoorden krijg je niet. Dus moeten deze hordes, eenmaal volwassen, zelf op zoek gaan naar deze antwoorden. Dus ook ik.

Ik geloof dat we allemaal met elkaar verbonden zijn via het nulpuntveld / universum / Al of hoe je het ook maar wilt noemen. Zelfs de wetenschap krijgt steeds meer aanwijzingen voor de onderlinge verbinding tussen mens, aarde, dier en kosmos. Dit besef van eenheid zijn we kwijt geraakt. We zijn zo bezig ons ego te bevredigen dat ons diepere zelf er slapjes bij staat. Op de lange termijn is dit destructief voor ons zelf en de mensen, dieren en dingen om ons heen.

Dus wat versta ik onder zelf? Dat ben ik en alle aspecten daarvan en de verbondenheid met alles om me heen. Zelfbewust is dat je daar bewust van bent. Dus niet alleen van jezelf als individu maar ook jezelf als onderdeel van de gemeenschap, aarde en kosmos. Als ik iets doe voor mezelf dan hou ik dus ook rekening met de dingen/mensen/dieren om me heen. Doe ik dat niet dan zorg ik niet goed voor mezelf. Waarom niet? Als ik anderen slecht behandel dan is de kans groot dat anderen mij ook niet goed behandelen. Als ik de natuur niet respecteer dan corrigeert de natuur mij vanzelf een keer.

Hoe pas ik dit allemaal dan toe? Tja, dit was natuurlijk allemaal theorie en de praktijk is weerbarstiger. Het begint allemaal bij bewustzijn. Zolang ik me niet bewust ben van mijzelf, mijn ego, de mensen en dingen om mij heen hoe kan ik er dan rekening mee houden. Mijn doel is dan ook om steeds bewustzijn te verhogen. Door meditatie, lichaamsbeweging en contact met de natuur lukt me dat steeds beter. Al ontbreekt het me nog steeds nog aan voldoende discipline. Daar wordt aan gewerkt (-: Bewustwording is ook niet altijd fijn omdat ook de mindere kanten van jezelf aan het licht komen. Gaandeweg ben ik erachter gekomen dat de pijn van openbaring van zo'n blinde vlek al snel overgaat in een gevoel van bevrijding.

Alleen is maar alleen. Mensen maken meestal deel uit van een gemeenschap. Idealiter vind ik dat de grootte ervan een beetje in de orde van grote van dorpen en steden van 100 jaar geleden zou moeten zijn. Dus niet te massaal en te groot omdat anders de binding tussen mensen/dieren en land verdwijnt en uiteindelijk ook het diepere besef van jezelf en de verbinding die we allen met elkaar hebben. Moeten we dan al deze grote steden afbreken. Dat hoeft niet. De functie van bestaande wijken kan bijvoorbeeld worden aangepast zodat er weer gemeenschapszin ontstaat in zo'n wijk. In nederland zijn er al behoorlijk wat initiatieven die zich er mee bezig houden. Bijvoorbeeld Transition Towns. Transition Towns zijn gebaseerd op de kracht van de lokale gemeenschap.

Voorzienend De basisbehoeften van eenieder zijn voedsel, water, veiligheid en onderkomen. Het geeft bevrediging om met deze basisbehoeften bezig te zijn en hier zelf (met de gemeenschap) voor zorg te dragen. Het bestendigt de band met de aarde en alles wat er op leeft. In de huidige maatschappij weten we eigenlijk nauwelijks waar ons voedsel vandaan komt en hoe het geproduceerd is. Er is geen binding met de mensen en dieren die dit voedsel produceren en het welzijn van deze mensen en dieren komt hierdoor sterk onder druk te staan. De waarden die voor ons en onze naasten en omgeving gelden, hanteren we niet voor al die andere mensen en dieren die voor ons voedsel en alle het andere wat we nodig hebben zorgen. We zouden het misschien wel willen maar we kunnen het niet controleren en voorts betalen we het liefst ook het minst voor ons stukje vlees of onze koffie. Klinkt allemaal dramatisch maar dat is het eigenlijk ook wel. Zeker voor de mensen in derde wereld landen die voor een appel en een ei zich kapot werken. Maar ook voor ons zelf. Uiteindelijk krijgen we zelf de rekening gepresenteerd. Hoe, bv. door de vluchtelingenproblematiek en daarmee samenhangende problemen, door milieurampen. We zijn in de huidige maatschappij ook steeds afhankelijker geworden van het grote systeem. Als de elektriciteit of het internet uitvalt dan is gelijk de hele samenleving ontregeld. Ook de voedselvoorziening is zodanig gecentraliseerd dat er maar iets hoeft te gebeuren of de schappen in de winkels blijven leeg. In de afgelopen 65 jaar is de samenleving langzaam steeds meer gecentraliseerd. We weten dus ook helemaal niet wat er fout zou kunnen gaan in een nog zo'n jonge gecentraliseerde samenleving. Beter zou het zijn als lokale gemeenschappen voor een groot deel zelf zorg dragen voor hun voedsel, energie en productie. Als er in 1 gemeenschap iets mis gaat dan heeft dat weinig invloed op de omringende gemeenschappen. Tevens kunnen andere gemeenschappen dan ook hulp bieden. In onze samenleving valt er weinig hulp te bieden als het hele land plat ligt. Veel mensen zullen zeggen. Maar wanneer gebeurt dat nou dat de elektriciteit of het internet uitvalt. Bedenk eens hoe kwetsbaar onze huidig samenleving is tijdens natuurrampen, crisis of oorlog of aanslagen.

Leven Leven is een kunst/opgave. Vanaf dat we jong zijn wordt ons ingeprent wat de horen te doen, dat we moeten presteren dat we veel geld moeten verdienen etc. Rond ons 20e zijn de meeste geneigd om hier ook naar te leven. Rond het 40e jaar komen veel mensen erachter dat ze nooit hebben gekeken naar wat ze nu zelf precies willen. Hoe komt dat? Het wordt ons simpelweg niet geleerd, niet op school en niet door ons ouders. Natuurlijk wordt het wel gevraagd als je jong bent maar dan in de context van geld verdienen, presteren, competitie etc. Als jong mens weet je niet beter en denk je dus dat dit de enige mogelijkheden zijn waar je uit kan kiezen. Veel mensen leven dan ook een leven wat hun is opgelegd of aangepraat. Veel mensen hebben daar vrede mee. Echter is er ook een hele grote groep mensen die zich afvraagt waarom de samenleving is als ze is, waarom zij zijn zoals ze zijn. Waarom er zoveel onbegrip, competitie, agressiviteit en afgunst is. Waarom we elkaar liever met de knuppel de hersens in slaan dan een vredespijp te roken. Zo ook ik.