Biodiversiteit, voedsel, self-empowerment en nog veel meer!

Wow, wat een mooie Nederlandse documentaire over biodiversiteit, voedsel, milieu, self-empowerment en noem maar op. Alles wat je dient te weten over de toekomst van biodiversiteit en voedsel en bezieling die we zijn kwijt geraakt in het proces van het grote geld. Wederom met  de zeer goed geinformeerde Vandana Shiva in de hoofdrol.

Deel 1
Focus op de nadelen van geindustrialiseerd voedsel, mono-cultuur, multi-nationals, misleiding en gentechnologie.

 

Deel 2
Focus op biodiversiteit, self-empowerment en hoe het wel kan.

The Future of Food

Een hele mooie verhandeling over hoe grote bedrijven de macht over boeren, voedsel en zaden uitoefenen ten koste van mens, dier en aarde teneinde maximale winst en controle maar ook hoe het anders moet en kan. Eco-feminist en milieuactiviste Vandana Shiva is door Forbes Magazine in 2011 uitgeroepen tot een van de zeven invloedrijkste vrouwen ter wereld. Een hele sterke vrouw die dit heel helder en krachtig neer zet. Petje af!

Een hele mooi documentaire die hier ook over gaat en waar Vandana Shiva ook in wordt geinterviewd is 'The Economics of Hapiness'.  Eruggg inspirerend!

Wat is Geweldloosheid?

Ik ben net terug uit de Pyreneeën alwaar ik meegeleefd heb in 2 leefgemeenschappen. La Borie Noble en La Douceur et de l´Harmonie. De eerste gebaseerd op de ideeën van Lanzo del Vasto, een volgeling van Gandhi en de tweede een veganistische leefgemeenschap. In La Borie staat geweldloosheid tegen alle levende wezens centraal en in la Douceur geweldloosheid jegens dieren, althans zo zou je veganistisch leven kunnen samenvatten. Een opmerkelijk detail is dat in La Borie er wel dierlijke bijproducten zoals melk en eieren gegeten worden, geen vlees dus. Elke gemeenschap probeert op eigen wijze verantwoordelijkheid te nemen op deze onderwerpen. Zelf vind ik geweldloosheid ook een woord waarnaar ik zou willen leven. Maar wat is geweldloosheid nu precies?

Ondanks het feit dat men het principe van geweldloosheid zo goed mogelijk probeerde in te vullen ervaarde ik zelf wel enige mate van geweld. Op 3 vlakken, nl. het geestelijke en het praktische vlak en mogelijk geweld tegenover dieren.
 
Geweld tegenover dieren
Zelf eet ik nog steeds af en toe een stukje vlees. Ook eet ik regelmatig eieren en boter. Ik ben er zelf nog niet helemaal over uit wat mijn standpunt is ten opzichte van geweld tegenover dieren en wat dat nu precies is. Het doden van dieren is zeker een vorm van geweld echter ben ik er nog niet helemaal over uit of ik dit moreel ontoelaatbaar vind mits dit met een zekere vorm van respect gebeurt. De indianen bijvoorbeeld, dankten het dier waar ze op jaagden, dat ze het mochten doden. Jaren geleden al ben ik overgestapt op biologisch vlees omdat de dieren in de biologische sector een beter leven hebben.
 
Ook het gebruiken van dieren om het gras kort te houden wordt door sommige mensen als een vorm van geweld gezien. Als je een geit zijn leven lang aan een ketting zet dan vind ik dat zeker ook gewelddadig. Ter info voor vegetarieers, voor het eten van eieren en het drinken van melk worden trouwens overtollige haantjes en stiertjes gedood. 
 
Zelf wil ik kippen gaan houden voor de eieren en het vlees van de haantjes. Ook wil ik graag schapen of geiten om het land te begrazen en voor de melk om boter van te maken. Zolang ik nog vlees, eieren en boter eet denk ik dat de dieren hier een veel beter leven hebben als in de geïndustrialiseerde wereld (zelfs de biologische). En wellicht kom ik tot de conclusie dat ik dat ook te ver vind gaan, wie weet.
 
Geweld op geestelijke vlak
Op het geestelijke vlak ervoer is regelmatig negatieve energie tussen mensen of geestelijke druk. In beide gevallen werd er niks geuit maar hing de energie gewoon in de lucht. Iets was ik zelf ook niet anders gewend ben in mijn leven. Zo lossen wij westerse mensen het (dus niet) op. Gewoon in de lucht laten hangen. Totdat er een fikse ruzie ontstaat en dan barst het geweld los. Een soort compensatie van de eerdere wapenstilstand.
 
Wat ik in beide gemeenschappen ervoer dat sommige energieën er al lang(er) rondhingen en er dus weinig aan gedaan werd om ze in banen te leiden. Ik ervoer dat als jammer en een soort stilstand in persoonlijke en gezamenlijke groei. Zelf ben ik hier de laatste tijd juist mee aan het oefenen om hier wat aan te doen. Het gaat er hierbij om dat als je innerlijke onrust of negativiteit voelt dit op gezette tijden kan delen met je partner of mensen waarmee je dit ervaart. Je kunt dit noemen heartsharing/harte delen "het delen wat er in je hart omgaat". In een groep wordt het tegenwoordig ook wel gepraktiseerd in de vorm van het vredesgesprek. Mensen zitten in de cirkel en kunnen in het midden stappen om te delen wat er in hun binnenste omgaat. In beide gevallen is het de bedoeling dat de ander luistert en geen commentaar of advies geeft. Net zolang totdat de ander klaar is. Vaak duurt dat zo'n 3 tot 5 minuten. In het geval van het vredesgesprek is een bijkomend punt dat de anderen in de cirkel de mogelijkheid hebben om als de 1 klaar samen te vatten wat ze gehoord hebben. Geen advies of commentaar alleen wat ze gehoord hebben. Het mooie hiervan is dat anderen vaak het gehoorde anders samenvatten als jij en hierdoor er een completer beeld ontstaat wat er gedeeld is maar ook meer begrip en duidelijkheid.
 
In mijn eigen situatie waar ik het zowel 1 op 1 als in de groep heb gepraktiseerd heb ik het als erg verlichtend ervaren. Omdat de ander niks mag terug zeggen wordt er ook beter geluisterd naar de woorden en hoor je ook je eigen woorden beter, alsof je in een spiegel praat. Wel is het zo dat dit harte delen ook niet makkelijk is. Ik heb gemerkt dat mijn ego soms liever niks deelt en lekker op afstand blijft (ver)oordelen. Het grote verschil echter is dat als je over de drempel stapt het zich dubbel en dwars terug betaalt. Het niet delen levert nl. niks op of zelfs een beetje meer negativiteit. Het wel delen laat een groot gedeelte van de negatieve energie als sneeuw voor de zon verdwijnen! 
 
Na bezoek aan deze 2 leefgemeenschappen ben ik er nog meer van overtuigd dat dit een essentieel element is om een stapje verder te komen in persoonlijke groei maar ook in geweldloosheid. We doen elkaar namelijk een hoop geestelijk geweld aan door negatieve energieën onnodig lang te in de lucht te laten hangen.
 
Geweld op praktische vlak
Op het praktische vlak ervaarde ik niet direct geweld maar beredenerend gezien indirect geweld dat al geschied is ergens anders (in een derde wereld land bv.). Het doel van de eerste gemeenschap was nl. om voor het grootste deel zelfvoorzienend te zijn waarbij iedereen een evenredig deel meewerkte. De theorie is dat door externe producten te kopen, bv. rijst uit India ongelijkheid en geweld in stand wordt gehouden omdat we dit eigenlijk over de ruggen van de armen doen. Veel producten komen daar vandaan omdat het voor ons te arbeidsintensief is. Ook hebben ze daar het voedsel vaak eigenlijk voor eigen gebruik nodig. Vandana Shiva, een activiste die zich onder andere inspant voor voedselzekerheid met name voor de armen, stelt dat wij westerse landen de arme mensen van hun voedsel beroven. Ik ben het daar wel mee eens. Wil je hier wat meer over weten kijk eens naar 'The Economics of Hapiness' of 'Mother Earth' beide bij de omslag te bestellen of lenen. Woon je bij mij in de buurt dan kan je ze ook bij mij lenen.
 
Echter bleek dat de gemeenschap die al sinds 1962 bezig is met deze ideeën anno 2012 nog steeds verre van zelfvoorzienend is. Een groot deel van de producten zoals rijst, linzen, bonen, olie wordt nog steeds extern gekocht. Zo doe ik dat ook nog steeds. Echter doordat deze gemeenschap deze vorm van geweldloosheid zelf predikt en beargumenteert kon zag ik dat dit gewelddadige element er nog steeds is, ook in mijn leven. Ik was me er eigenlijk nog niet zo van bewust alhoewel ik bovenstaande documentaires al wel gezien had. Hierin zie ik hoe sterk de kracht is van ingesleten (voedsel)patronen en hoezeer we aan deze patronen verslaafd zijn. Mijn inziens was dit ook het probleem in La Borie Noble enne……..niet te vergeten bij mijzelf ! (:
 
Hier zie ik ook hoe gehecht ik eigenlijk ben aan mijn linzen, pindakaas, rijst terwijl ik eigenlijk voldoende goede alternatieven zelf kan verbouwen in mijn eigen tuin. Ik ben dan ook van plan om deze afhankelijkheid van producten uit lage lonenlanden drastisch te verminderen. Dit vergt een praktische inspanning, op dit moment kweek ik nog iets te weinig voedsel om van te leven maar vooral een geestelijke inspanning namelijk het loslaten van mijn verslaving aan pindakaas, rijst en linzen. Toch voel ik dat hier nu klaar voor ben. Ik eet nl. al heel veel uit mijn eigen tuin en denk dat ik ook de mentale stap kan maken om te kiezen voor vervangers van pindakaas, linzen en rijst. Linzen kunnen worden vervangen door allerhande zelf gekweekte bonen, rijst kan worden vervangen door aardappels, aardperen en granen. En zo is eigenlijk overal wel een vervanger voor die lokaal gekweekt kan worden.
 
Naast het verminderen van dit geweld levert het mij ook nog het een en ander op! Ik hoef nl. minder geld te verdienen om al die produkten te kopen. Ik krijg er gezonde en verse produkten voor terug die ik tevens kan ruilen of verkopen in mijn directe omgeving. Bovenal levert het mij erg veel voldoening en het gevoel van self empowerment!