Deze mooie passage las ik op earth-matters.nl in het  mooie artikel Verwezenlijk je werkelijke kracht. 

(Die to Love | Unmani | Vertaling: Joke Lochmans) 

Meestal nemen de mensen om ons heen aan dat er altijd wel iets met hen is dat geheeld of verbeterd dient te worden, dus wanneer je werkelijk inziet dat er niets mis is en dat er niets ontbreekt, kan dat in vergelijking een beetje vreemd of zelfs arrogant lijken. Het is, uiteraard, inderdaad arrogant als het gezien wordt als een houding of een aanname over jezelf, maar als je werkelijk inziet dat dit moment nooit ook maar iets meer kan zijn dan wat het nu is, en daaraan twijfelen is gewoonweg absurd, dan is het gewoon de realiteit en geen geloof of houding. Het geloof dat ik niet genoeg ben of de houding of de schijn dat ik onoverwinnelijk of sterk ben, zijn beide niets meer dan een dekmantel om de werkelijke kwetsbaarheid die ieder van ons voelt en is, te verbergen. Wat we ons vaak niet realiseren is dat de werkelijke kracht ligt in het voelen van de kwetsbaarheid. De echte kracht is hier al aanwezig en je hoeft niets te proberen of te forceren of te doen alsof. Het is de aard van het Leven zoals dat is. Het ligt in de kwetsbaarheid van het voelen van wat er ook maar aanwezig is. Het ligt in de reeds aanwezige energie die we fysiek voelen. Het heeft niets te maken met onze gedachten en interpretaties ervan (hoewel ook dat de Levensenergie is die zich op deze manier manifesteert). Als we er geen etiketjes op plakken, bestaat deze energie uit het geheel van alle sensaties die we voelen.