Hier wordt ook nog aan gewerkt.

Zelfbewust & voorzienend Leven. Een hele mond vol. Voor elk van de woorden geef ik wat uitleg.

Zelfbewust
Wie ben ik, wat wil ik en wat doe ik hier op aarde. Hordes mensen stellen zichzelf deze vraag. Dat is ook niet zo gek want van ons ouders krijgen we slechts te horen dat we hier op aarde zijn om te werken om later een huis te kopen en kinderen te krijgen. Heel veel meer antwoorden krijg je niet. Dus moeten deze hordes, eenmaal volwassen, zelf op zoek gaan naar deze antwoorden. Dus ook ik.

Ik geloof dat we allemaal met elkaar verbonden zijn via het nulpuntveld / universum / Al of hoe je het ook maar wilt noemen. Zelfs de wetenschap krijgt steeds meer aanwijzingen voor de onderlinge verbinding tussen mens, aarde, dier en kosmos. Dit besef van eenheid zijn we kwijt geraakt. We zijn zo bezig ons ego te bevredigen dat ons diepere zelf er slapjes bij staat. Op de lange termijn is dit destructief voor ons zelf en de mensen, dieren en dingen om ons heen.

Dus wat versta ik onder zelf? Dat ben ik en alle aspecten daarvan en de verbondenheid met alles om me heen. Zelfbewust is dat je daar bewust van bent. Dus niet alleen van jezelf als individu maar ook jezelf als onderdeel van de gemeenschap, aarde en kosmos. Als ik iets doe voor mezelf dan hou ik dus ook rekening met de dingen/mensen/dieren om me heen. Doe ik dat niet dan zorg ik niet goed voor mezelf. Waarom niet? Als ik anderen slecht behandel dan is de kans groot dat anderen mij ook niet goed behandelen. Als ik de natuur niet respecteer dan corrigeert de natuur mij vanzelf een keer.

Hoe pas ik dit allemaal dan toe? Tja, dit was natuurlijk allemaal theorie en de praktijk is weerbarstiger. Het begint allemaal bij bewustzijn. Zolang ik me niet bewust ben van mijzelf, mijn ego, de mensen en dingen om mij heen hoe kan ik er dan rekening mee houden. Mijn doel is dan ook om steeds bewustzijn te verhogen. Door meditatie, lichaamsbeweging en contact met de natuur lukt me dat steeds beter. Al ontbreekt het me nog steeds nog aan voldoende discipline. Daar wordt aan gewerkt (-: Bewustwording is ook niet altijd fijn omdat ook de mindere kanten van jezelf aan het licht komen. Gaandeweg ben ik erachter gekomen dat de pijn van openbaring van zo'n blinde vlek al snel overgaat in een gevoel van bevrijding.

Alleen is maar alleen. Mensen maken meestal deel uit van een gemeenschap. Idealiter vind ik dat de grootte ervan een beetje in de orde van grote van dorpen en steden van 100 jaar geleden zou moeten zijn. Dus niet te massaal en te groot omdat anders de binding tussen mensen/dieren en land verdwijnt en uiteindelijk ook het diepere besef van jezelf en de verbinding die we allen met elkaar hebben. Moeten we dan al deze grote steden afbreken. Dat hoeft niet. De functie van bestaande wijken kan bijvoorbeeld worden aangepast zodat er weer gemeenschapszin ontstaat in zo'n wijk. In nederland zijn er al behoorlijk wat initiatieven die zich er mee bezig houden. Bijvoorbeeld Transition Towns. Transition Towns zijn gebaseerd op de kracht van de lokale gemeenschap.

Voorzienend De basisbehoeften van eenieder zijn voedsel, water, veiligheid en onderkomen. Het geeft bevrediging om met deze basisbehoeften bezig te zijn en hier zelf (met de gemeenschap) voor zorg te dragen. Het bestendigt de band met de aarde en alles wat er op leeft. In de huidige maatschappij weten we eigenlijk nauwelijks waar ons voedsel vandaan komt en hoe het geproduceerd is. Er is geen binding met de mensen en dieren die dit voedsel produceren en het welzijn van deze mensen en dieren komt hierdoor sterk onder druk te staan. De waarden die voor ons en onze naasten en omgeving gelden, hanteren we niet voor al die andere mensen en dieren die voor ons voedsel en alle het andere wat we nodig hebben zorgen. We zouden het misschien wel willen maar we kunnen het niet controleren en voorts betalen we het liefst ook het minst voor ons stukje vlees of onze koffie. Klinkt allemaal dramatisch maar dat is het eigenlijk ook wel. Zeker voor de mensen in derde wereld landen die voor een appel en een ei zich kapot werken. Maar ook voor ons zelf. Uiteindelijk krijgen we zelf de rekening gepresenteerd. Hoe, bv. door de vluchtelingenproblematiek en daarmee samenhangende problemen, door milieurampen. We zijn in de huidige maatschappij ook steeds afhankelijker geworden van het grote systeem. Als de elektriciteit of het internet uitvalt dan is gelijk de hele samenleving ontregeld. Ook de voedselvoorziening is zodanig gecentraliseerd dat er maar iets hoeft te gebeuren of de schappen in de winkels blijven leeg. In de afgelopen 65 jaar is de samenleving langzaam steeds meer gecentraliseerd. We weten dus ook helemaal niet wat er fout zou kunnen gaan in een nog zo'n jonge gecentraliseerde samenleving. Beter zou het zijn als lokale gemeenschappen voor een groot deel zelf zorg dragen voor hun voedsel, energie en productie. Als er in 1 gemeenschap iets mis gaat dan heeft dat weinig invloed op de omringende gemeenschappen. Tevens kunnen andere gemeenschappen dan ook hulp bieden. In onze samenleving valt er weinig hulp te bieden als het hele land plat ligt. Veel mensen zullen zeggen. Maar wanneer gebeurt dat nou dat de elektriciteit of het internet uitvalt. Bedenk eens hoe kwetsbaar onze huidig samenleving is tijdens natuurrampen, crisis of oorlog of aanslagen.

Leven Leven is een kunst/opgave. Vanaf dat we jong zijn wordt ons ingeprent wat de horen te doen, dat we moeten presteren dat we veel geld moeten verdienen etc. Rond ons 20e zijn de meeste geneigd om hier ook naar te leven. Rond het 40e jaar komen veel mensen erachter dat ze nooit hebben gekeken naar wat ze nu zelf precies willen. Hoe komt dat? Het wordt ons simpelweg niet geleerd, niet op school en niet door ons ouders. Natuurlijk wordt het wel gevraagd als je jong bent maar dan in de context van geld verdienen, presteren, competitie etc. Als jong mens weet je niet beter en denk je dus dat dit de enige mogelijkheden zijn waar je uit kan kiezen. Veel mensen leven dan ook een leven wat hun is opgelegd of aangepraat. Veel mensen hebben daar vrede mee. Echter is er ook een hele grote groep mensen die zich afvraagt waarom de samenleving is als ze is, waarom zij zijn zoals ze zijn. Waarom er zoveel onbegrip, competitie, agressiviteit en afgunst is. Waarom we elkaar liever met de knuppel de hersens in slaan dan een vredespijp te roken. Zo ook ik.