Op stap

door

Sluimerend ongemak


Deze mooie heldere ochtend ben ik er vroeg uit om naar het meer te wandelen met mijn hondje.

Daar aangekomen heb ik me comfortabel in het zonnetje genesteld en mijn meditatie timer op een uur gezet. Het is niet altijd rozengeur en maneschijn tijdens de meditatie, ik heb allerlei gedachten en merk dat mijn aandacht niet bij mijn lichaam is. Als ik daar op focus merk ik een licht zeurend ongemak in mijn lichaam. Heel subtiel maar groot genoeg om de meditatie af te willen breken, om het niet te hoeven voelen. Ik besluit om dit niet te doen, om te kijken waar dit ongemak zich huist in mijn lichaam, mijn aandacht er naartoe te brengen. Het ongemak zit in mijn borst- en maaggebied. Naarmate ik dit gebied en langer observeer en toelaat wordt het ongemak dat er huist lichter. Langzaam verleg ik mijn focus weer op andere plekken in mijn lichaam. Nog een aantal malen herhaalt dit proces van het voelen en toelaten van ongemak zich.

Aan het einde van de meditatie heeft de blauwe lucht plaats gemaakt voor grijze wolken. Er is een lichte teleurstelling, want de koude wind en de afwezigheid van het warme zonnetje maken dat ik niet veel zin heb om het water in te gaan. De gedachte komt in me op om dit keer maar niet te gaan, dat is ook goed. Toch besluit ik om me heel langzaam uit te kleden en te kijken of het lukt om de oprukkende kou toe te laten. Als het niet lukt of goed voelt dan kan ik het alsnog afbreken. Als ik inmiddels alleen nog maar mijn onderbroek en t-shirt aan heb, blijkt dat ik de koude goed heb kunnen toelaten. Het voelt als een kleine overwinning en de dip in het water is vervolgens een peulenschil. Ik droog me af en kleed me langzaam weer aan.

Als ik terug wandel voel ik elke vezel in mij lijf, een wolk van energie. Ik voel me tevreden en dankbaar.

door

Leren vliegen

Vrijwel elke dag maak ik een lange wandeling van 35 minuten naar een heel mooi meertje bij mij in de buurt. Daar aangekomen ga ik 45 tot 60 minuten mediteren en neem ik een duik. Ik blijf daar dan maximaal 2 minuten in en probeer de kou dan helemaal toe te laten. Als ik er dan weer uit kom dan voelt de buitenlucht bijna warm aan. Ik kleed me dan aan en wandel dan weer terug door het bos. De eerste 10 minuten voelt het dan alsof er ijs door mijn aderen stroomt. De eerste keer dat ik dat voelde was ik bang dat ik te ver was gegaan en begon enorm te bibberen. De keren erna bleven deze extreme bibberbuien uit en voelde ik dat mijn lichaam dit makkelijk kon hebben. De lading was er een beetje af.

Lees verder →

door

Dagje meehelpen in de Keukentuin

Afgelopen donderdag ben ik een dagje wezen helpen bij de biologische groente kwekerij De Keukentuin in Zuidbroek. Ze konden wel wat extra hulp gebruiken. Ik heb me die dag nuttig gemaakt met Tuinbonen plukken, het onkruid ertussen weghalen en sperziebonen plukken. Voorts natuurlijk lekker bijgekletst. Mocht je zin hebben dit hardwerkende gezin een keer te helpen, ze kunnen wel wat hulp gebruiken met onkruid wieden enzo. Dit is meditatief werk en je wordt ook nog eens omringd door gezonde plantjes.

Op dit moment zijn ze een experiment aan het doen met de Permacultuur methode mulchen. Een dikke laag stro wordt tussen de tomatenplanten aangebracht. Ook staan de sperziebonen nu op verhoogde bedden in een bedje van stro (: Voordelen van mulchen zijn legio, onkruiden krijgen bijna geen kans, dus minder wieden, je hoeft veel minder water te geven omdat stro verdamping voorkomt, goed voor bodemleven en de stro verteert langzaam tot mooie voedzame humus. 

2012-07-12 16.57.39s
2012-07-12 16.55.37s

Sinds een jaar heeft De Keukentuin ook een webwinkel waar je hun krakelvers geoogste groenten kunt bestellen, natuurlijk ook droogwaren en andere gangbare natuurwinkel producten. Afhaalpunten Groningen, Zuidbroek, Finsterwolde, Veendam en binnenkort ook Bourtange.

door

Op bezoek bij leefgemeenschap La Borie Noble

Ben net terug van 3 weken Pyreneeën met mijn goede vriendin Mari. Doel van de trip was om te kijken of het de moeite waard is om er te gaan wonen. Ook wilde we ons laten inspireren door een 2-tal leefgemeenschappen. Als eerste gingen we op bezoek bij La Borie Noble. Gesticht in 1962 door Gandhi volgeling Lanza del Vasto. Deze gemeenschap 400 hectare groot ligt verscholen in de bergen van Languedoc nabij Montpelier. Het heeft wat weg van een klooster. Waar in 1979 hier nog 100 bewoners leefden zijn er nu nog zo'n 12 vaste bewoners over. Variërend in de leeftijd van 20 tot 80 jaar. Nieuwe bewoners zijn dus welkom! Ook zijn er een 10 tal vrijwilligers die er variërend van 2 weken tot een jaar meeleven. Er wordt geleefd volgens het principe van geweldloosheid. Iedereen draagt evenredig z'n steentje bij en wordt er geprobeerd zo zelfvoorzienend mogelijk te leven. Zo wordt er kaas gemaakt van de melk van eigen koeien. Er is een bakkerij die brood verkoopt in het dorp. Ook is er een grote tuin waarin groenten en aardappels worden verbouwd. Ook zijn er fruitbomen. Appels,wortels en aardappels worden opgeslagen in de kelder zodat er de hele winter van gegeten kan worden. Desondanks worden er nog veel producten van buiten gehaald, zoals linzen, bonen, granen en oblieën. Er is een vast dagritme waarbij meditatie/gebed (los van alle godsdiensten), samen werken, eten klaar maken en eten een vast onderdeel van de dag zijn. Elk uur wordt de klok geluid en is de bedoeling dat je een minuutje je werk stil legt en stil bent voor innerlijke reflectie. Elke zaterdag avond is er volksdansen, zang of verhalen vertellen. 

Kijkje in de keuken, hoofdgebouw en wasruimte

Mari en ik draaiden gewoon mee in het dagelijks leven. Zo hielpen we mee met snoeiwerk, schoonmaken en het doen van de handwas. De vaste bewoners hadden veelal hun eigen bezigheden. Wij werkten voornamelijk met de andere vrijwilligers. Wel zagen we de vaste bewoners bij het ochtend en avondgebed en het middageten. Ik vond het heel inspirerend om een weekje mee te leven. Het samen zingen, bidden en eten vond ik fijn al hoeft het voor mij niet elke dag. Desondanks vond ik dat er wat te weinig echt gedeeld werd op zielsnivo. Een cirkel gesprek waarbij de deelnemers delen wat er in hun binnenste omgaat zou niet verkeerd zijn denk ik. Hierdoor kunnen energieën die vast zitten of in de lucht hangen maar niet uitgesproken worden lucht krijgen en weer gaan stromen. Wil je wat meer te weten komen over deze gemeenschap, Mark Shepard heeft er in 1979 een boekje over geschreven, welke hier online te vinden is,  en ik kan uit ervaring vertellen dat het er nu nog net zo aan toe gaat.

De traditionele handwas

door

Een wwoofster uit Engeland op bezoek

Een goede vriendin van me besloot, al weer een maandje geleden, een weekje mee te helpen in de tuin. Wwoofen dus. Vrijwilligen tegen kost en inwoning.  In Engeland is wwoofen erg populair en ik was vereerd te horen dat iemand me in mijn tuin mee wilde helpen. Wil je zelf een tijdje wwoofen kijk dan eens op http://www.wwoof.org.

2011-04-12 17.04.13
2011-04-12 17.04.29
2011-04-12 17.05.26

2011-04-12 17.05.39
2011-04-17 12.52.09
2011-04-17 12.52.59

2011-05-14 13.58.04
2011-05-14 14.04.07
2011-05-14 13.57.28

We zijn bezig geweest met het verwijderen van kweekgras en het voorzaaien van groenteplantjes. Ook hebben we samen een dagje meegeholpen bij de keukentuin waar ik zelf vrijwilliger ben. Wat het kweekgras betreft, er ligt hier kleigrond en de wijdvertakte wortels zitten vast verankerd in de klei. Na lang wikken en wegen heb ik besloten om de frees er doorheen te halen. De wortels worden in stukjes gehakt, en elk stukje groeit uit tot een grasje. Echter wordt de klei ook fijngehakt en zijn dus alle wortels vrij gemaakt. Ook liggen de achtergebleven worteltjes los in de losgemaakte klei zodat de nog opkomende scheuten makkelijk te verwijderen zijn.

Om het de overgebleven kweekgras nog moeilijker te maken heb ik op een groot gedeelte een laag van 15 cm groencompost gegooid. De compost dekt de grond lichtdicht af en maakt het de overgebleven onkruiden en wortels moeilijk om te groeien, ze hebben immers licht nodig. Althans dit is allemaal theorie en de praktijk moet nog uitwijzen of het allemaal klopt. Op de binnenste cirkel heb ik een dikke laag karton met daarop mest en compost gegooid. Ook hier een lichtdichte laag waar ik aardappels in heb gepoot. De aardappels maken de grond mooi rul waardoor na het oogsten overgebleven kweekgras nog makkelijker is te verwijderen.

Zie hieronder een filmpje van Mari die het kweekgras aan het verwijderen is.

door

Ik heb Schoongenoeg van Kernenergie!

De risico's zijn gewoonweg te groot. Daarom heb ik schoongenoeg van kernenergie! Teken daarom de petitie en Kom naar de landelijke manifestatie! 16 april van 13.00 tot 16.00 uur op de Dam in Amsterdam.

Ik ga met de trein. Zin om samen te gaan of verzamelen op het centraal station in Amsterdam? Laat even weten.

[browsershot url=http://www.schoongenoegvankernenergie.nl/ width=500]

door

Zaaien, wieden en oogsten op de Keukentuin in Zuidbroek

Eén keer in de week help ik als vrijwilliger mee op biologische groente- en kruidenkwekerij de keukentuin, een klein en vriendelijk familiebedrijf in Zuidbroek. Marcel, Jeanette en hun 4 kinderen en hond zijn de motor en ziel van het bedrijf. Er wordt hoofdzakelijk in 3000m2 koude kassen gekweekt echter wordt dit jaar ook een stuk van zo'n 1000m2 buiten benut.

Een keur aan groenten en kruiden wordt gekweekt en lokaal afgezet in eigen winkel, de groningse markt en verschillende afhaalpunten. Vergeleken met de gangbare land- en tuinbouw werkt de keukentuin op kleine schaal. Door producten lokaal te verkopen stimuleren ze de lokale economie en verminderen ze de milieu nadelen van transport naar alle tussenpartijen. Maar ook zijn de marges wat beter op de producten die ze verkopen omdat er minder tussenpartijen zijn. Zo kunnen ze met een lagere maar kwalitatief hoge productie toe.

2011-02-03 09.39.04
2011-02-03 09.36.23
2011-02-03 09.34.54

HPIM3019
HPIM3022
HPIM3023

2011-02-03 10.40.13
2011-02-03 09.24.28
2011-02-03 09.25.18

Op 1 gedeelte na tbv. de opkweek van planten wordt de kas niet bij verwarmd. Er is dus geen sprake van overmatige energieverspilling en hoeven er geen hoge investeringen te worden gedaan met het risico op te lage oogst of prijs. Ook kan het tempo in de winter een tandje lager om frisse energie op te bouwen voor het nieuwe seizoen. Achter op het land en in de ruime stal staan 2 bonte Groninger Blaarkop koeien en 3 geitjes. Ook komen er dit jaar 2 varkens bij en hebben ze een grote kipperen. De koeien, kippen en varkens leveren vlees voor familie en winkel. Ze krijgen in tegenstelling tot de bio-industrie een zeer goed leven. De dieren kunnen worden bezichtigd als het winkeltje open is.

Vrijdag van 13:00 tot 18:00 en zaterdag van 9:00 tot 13:00 is het natuurwinkeltje geopend. Naast de biologische groenten en kruiden zijn ook andere producten zoals kaas, zuivel, eieren en vlees te koop. Ze hebben net assortiment net uitgebreid met diverse soorten biologisch vlees en een keur van heerlijk vers brood van de biobakker. Alle producten kunnen vooraf via een bestelformulier worden besteld waarna het als pakket kan worden opgehaald bij de winkel of 1 van de afhaalpunten in Finsterwolde of Veendam.

door

Was dit nu een Permaculture Design Course of .. ?

Ik ben net een paar dagen terug van een heel bijzondere tijd op ‘Isle of Man’, een eiland gelegen tussen Engeland en Ierland. Ik probeer mijn gedachten er over te laten gaan. Was dit nu een Permaculture Design Cursus of was dit een Community Building Course? Voor mijn gevoel lijkt het meer op het laatste en ik ben daar beslist niet rouwig om. Ik heb altijd van mezelf gezegd dat ik geen echt groepsmens ben. Echter zaten we daar met 24 man en ik kan zeggen dat dit toch wel de beste tijd van mijn leven was in gezelschap van een grote groep mensen. En volgens mij vond de grote meerderheid van de groep dit ook.
Lag dit nu aan een optelsom van de individuele karakters van de personen? Nee het was meer dan dat. Er was een besef dat we maar een ding konden doen en dat was er iets van maken. Iets moois, iets bijzonders. Ongeacht de onderlinge verschillen en leeftijden. Kwam het omdat we vast op een eiland zaten? Nee, volgens mij hangt er al een tijdje iets in de lucht wat veel mensen al langer voelen. Een diepe gevoel en verlangen naar een onderlinge verbondenheid en eenheid. In deze tijden van onzekerheid, Peak Oil en Peak Everything  is er in veel harten een klein kaarsje gaan branden dat langzamerhand steeds feller begint te branden. Dit is een kaarsje van hoop en geloof dat het ook anders kan op deze wereld. Deze mensen hebben intuïtief aangevoeld dat deze Permacultuur Design Course wel eens een belangrijke stap in hun leven zou kunnen  zijn. Het is niet zomaar een cursus hoe je je eigen tuin ontwerpt. Nee, veel meer dan dat. Het is een cursus hoe je je eigen leven inricht zonder het geheel uit het oog te verliezen. Niet zomaar je eigen wereldje of je eigen plekje. Nee het universele geheel, het hele plaatje inclusief voeding voor je ziel en de onderlinge verbondenheid met alles wat leeft en niet leeft. Dit gevoel was de lijm die ons allen verbond en die mij met plezier doet terugkijken op deze bijzondere tijd. Met dank aan Rod (60) en Mill (63 jr) die daar met hun wijsheid mede aan hebben bijgedragen.

Lees verder →

door

Op bezoek bij permacultuur pionier Chris Dixon


Na mijn bezoek aan Ecovillage Lammas in Glandwr breng ik een bezoek aan permacultuur pionier Chris Dixon en zijn vrouw Lyn. Ik zag Chris voor het eerst in de documentaire ‘A Farm for the Future‘  waar zijn bostuin (forest garden) als duurzaam alternatief voor de energieverslindende conventionele land- en tuinbouw wordt gepresenteerd. Chris volgde in 1990 een Permacultuurcursus bij Bill Mollison. Hij overtuigde David Holmgren, medegrondlegger van de permacultuurprincipes, een cursus op zijn landgoed te geven. Later is Chris zelf ook Permacultuur cursussen gaan geven op zijn land. Chris en Lyn leven van de opbrengst van het land en het geven van Permacultuur cursussen.  Zijn vrouw Lyn heeft 3 paarden die ze met passie verzorgt. Daarnaast schrijft Chris nog romans waarin zijn visie op de dingen door de regels heen te lezen is. Zoals de meeste pioniers hebben Chris en Lyn het niet makkelijk gehad. Ze moesten opboksen tegen de gangbare theorieën en Permacultuur was toen nog verre van geaccepteerd. Ze hebben dan ook veel tegenwerking gehad van de lokale autoriteiten. Veel recente projecten kunnen nu profiteren van het voorwerk en de opgebouwde kennis van Chris Dixon en andere pioniers.

Pagina's: 1 2
door

Verslag vrijwilligersweek bij Ecovillage Lammas

Onlangs zag ik de dvd 'Ecovillage Pioneers'. Dit gaat mede over een groep mensen, genaamd Lammas, die in Engeland een ecovillage willen neerzetten op basis van de principes permacultuur, duuzaamheid en kleinschaligheid.

Op een landelijk gelegen plek in Glandwr, Pembrokeshire te Wales, bevindt zich het domein van 'Lammas'. Het landgoed is ruim dertig hectaren groot en biedt plek aan negen families die ieder ongeveer twee hectaren grond tot hun beschikking hebben. De rest van het land is voor gezamenlijk gebruik. Hierop staat bos waar de bewoners hout, voor de kachel en het bouwen van hun huizen, uit betrekken. Op stapel staat de bouw van een gemeenschapshuis waarin gezamenlijke activiteiten worden ontplooid en bezoekers worden ontvangen.

Pagina's: 1 2 3 4 5
door

Meehelpen bouwen bij ‘Lammas’ Eco Village

Het is bijna zover. Van 8 tot 14 april ga ik meehelpen bouwen aan een low impact Eco-village voor de Lammas in Glandwr, Pembrokeshire. Ze hebben net de vergunningen rond om te mogen bouwen. Het is een zeer inspirerende groep mensen die ik voor het eerst zag in de documentaire Ecovillage Pioneers. Een vernieuwde versie van de documentaire is bij de Omslag te verkrijgen.

Trailer

De video is ook te zien in 24 episodes op http://www.livinginthefuture.org/. Film is ook op DVD te bestellen op de site van de Omslag.