Als je een jeugd hebt gehad met een autoritaire vader en een niet inlevende moeder dan is het later niet makkelijk om je eigen pracht en schoonheid te zien. Met name de afgelopen 12 jaar heb ik mijn eigen innerlijke rugzak meerdere malen binnenste buiten gekeerd waardoor hij nu heel draagbaar is geworden. Mijn gevoel van eigenwaarde is hierdoor gegroeid. Lees verder
Wie ben ik
Al één zijn
Hoe meer ik geniet van het samen zijn
Hoe meer ik geniet van het alleen zijn.
∞
Hoe meer ik geniet van het al één zijn.
Hoe meer ik geniet van het samen zijn.
~Lonely Feather
Het einde van een tijdperk
Ik wil even stil staan bij de onbekende vrouw die Johan D met zijn woorden en daden onlangs beschadigde. Eeuwen lang hebben mannen vrouwen misbruikt en zelfs nu is het nog alom aanwezig. Ik ken zelf nogal wat vrouwen die last hebben gehad van seksueel misbruik en ook in mijn eigen familie was het er. Veel mannen, waaronder ik, hebben in min of meerdere mate een Johan D in zich. Ook ik heb in mijn leven de grens van vrouwen niet altijd gerespecteerd. Ik had daar weinig bewustzijn op. Lees verder
2 weken diepduiken in mezelf
Ik heb net 2 weken ‘Diep duiken in mijzelf’ achter de rug. Hierbij een verslag van deze bijzondere innerlijke reis.
Ik ben begonnen met een weekend Ayahuasca gevolgd door 9 dagen Vipassana meditatie in een tentje in mijn oude bos. Ayahuasca heb ik al ruim 5 jaar niet meer gedaan en ik was benieuwd wat het mij nu zou geven. We waren met 8 deelnemers en 4 begeleiders op een mooie plek in Drenthe.
Ayahuasca is een heel vies drankje en het woord betekent slingerplant van de ziel. En uit eigen ervaring kan ik zeggen dat dat zo is. Je maakt heel diep contact met aspecten van je ziel ofwel je hogere zelf die je in het dagelijks leven niet ervaart. Het is een mystieke ervaring. En let op, iedereen heeft zijn eigen unieke ervaring. Dus wat ik ervaren heb, ga jij niet ervaren. Laat je dus verassen wat jou innerlijke wereld jou wil vertellen.
Ook deze keer had ik een vergelijkbare ervaring als eerdere keren waarbij ik in een soort verlichte en compassievolle en observerende toestand kom.
Is het leven is een groot experiment?
Het leven als een groot experiment te zien helpt mij om te relativeren en het leven niet al te serieus te nemen.
Lekker naar buiten in de natuur
Deze ochtend was ik lekker in de natuur met mijn hondje en kon het niet laten om mijn blijheid en ongevraagde adviezen de wereld in te werpen. Natuurlijk maak ik me ook zorgen nu midden in de Corona crisis. Vooral om mijn ouders. Tot nu toe is er echter in mijn familie en kennissen kring nog niks aan de hand. Maar vooral wil ik me richten op de positieve en mooie dingen van het leven.
De Helende Kracht van de Praatstok
Één van mijn mooiste ontdekkingen de afgelopen jaren vind ik wel de Talking stick ofwel de praatstok de die rond gaat in een Sharing Circle. Tradioneel werd bij de Noord Amerikaanse Indianen de praatstok gebruikt om vraagstukken of problemen op een vreedzame manier te bespreken. Kort gezegd staat de praatstok voor spreken vanuit je hart, je eigen innerlijke waarheid, echt naar elkaar luisteren. Je praat vanuit je hart, in de ik vorm in plaats van de jij vorm. Je stelt je kwetsbaar op. Hier is moed voor nodig. En daarom mag je zolang je de praatstok in je hand hebt niet onderbroken worden. In plaats van een praatstok kun je ook iets anders nemen, een veer of een steen.
Lees verder
De helende kracht van de Praatstok ofwel Talking stick
Één van mijn mooiste ontdekkingen de afgelopen 2 jaar vind ik wel de praatstok oftewel de talking stick. In de indiaanse cultuur wordt de praatstok gebruikt door de raadsleden om ‘het heilige standpunt’ te delen. Kort gezegd staat de praatstok voor spreken vanuit je hart, je eigen innerlijke waarheid, echt naar elkaar luisteren en elkaar niet onderbreken.
Ik kom uit een groot gezin en ik kon vroeger nooit echt mijn verhaal afmaken. Lees verder
Verslag van een moeilijke periode en een helende winter
Na mezelf een tijdje teruggetrokken te hebben in mijn winterhol ben ik nu langzaam aan het ontwaken en heb ik behoefte om te delen hoe het met me is. Afgelopen 6 jaar waarin ik begonnen ben eenvoudig te leven in mijn Yurt waren de eerste echt authentieke jaren van mijn leven en ook de meest voldoening gevende. Echter zit ik de afgelopen 2 jaar wat minder in de flow. Op mijn vorige plek kreeg ik meer behoefte aan vrijheid om uit te breiden en gemeenschap.
Begin vorig jaar verhuisde ik naar een mooie plek in het bos met meer leefruimte en vrijheid om te doen en laten. Lees verder
Inmiddels 6 maanden op mn nieuwe plek
De herfst is al weer in aantocht en sinds mijn laatste schrijven zijn er weer 4 maanden omgevlogen. Er is veel gebeurd. Heb met hulp van verschillende lieve mensen heb ik een heel mooi tuinhuisje met buitenkeuken neergezet waarin ik mijn gereedschappen en spulletjes kan opbergen. Mijn mooie sedum dak heb ik te danken aan Jitske van wie ik het zomaar kreeg.
Een zonnepaneel aan de rand van het bos voorziet mijn Yurt nu van energie. Daarnaast hebben we ook een mooi hek van eikentakken gemaakt om mijn tuintje en een houthok waarin ik het sprokkelhout voor de kachel kan opslaan.
Mijn tuin heeft zoals verwacht te kampen met een tekort aan licht waardoor mijn groenten het niet goed doen. Mede daarom heb ik besloten me meer te gaan verdiepen in wilde planten. Heb hierdoor hele leuke dingen ontdekt. De Reuze Springbalsemien is bijvoorbeeld in zijn geheel eetbaar en de zaden die er letterlijk uitspringen zijn ongelofelijk lekker. Ook blijken brandnetelzaadjes heel gezond en makkelijk te oogsten en kun je van het zaad van veld en krulzuring meel maken.
Het reilen en zeilen op mijn nieuwe plek
Ik zit inmiddels 2 maanden op mn nieuwe plek. Er is een hoop gebeurd. Veel werk verzet, veel nieuwe contacten en veel stress gehad. Het landen op een nieuwe plek, zo heb ik gemerkt, is een hele uitdaging. Er “moet” van alles, zo maakt mijn mind me wijs. Dit zorgt voor innerlijke onrust en mijn lichaam reageert daar op met moeheid als gevolg. Gelukkig wijst de natuur om me heen er op waar het werkelijk om gaat. Om het zijn in het nu. In de natuur is geen haast. Toch blijft het een hele opgave om dat te manifesteren.
Naast mijzelf verblijven er op dit moment nog een aantal andere mensen op het terrein. Inmiddels heb ik een heel goed contact met een aantal en dat is heel fijn. Je helpt elkaar als er wat is, je hebt aanspraak. Ook heeft ieder zijn mooie unieke vaardigheden en manier van omgang. Mooi om te zien dat je zo veel van elkaar kunt leren. Langzaam komt er een gemeenschapsgevoel. Strubbelingen zijn er ook en de uitdaging is om hier goed mee om te gaan. Heel leerzaam en spannend allemaal.
Ondanks dat ik veel hulp heb gekregen van verscheidene lieve mensen, met van alles en nog wat, is een patroon dat ik tegenkom, het alleen doen van dingen. Daar ben ik heel goed in. Van het uitzoeken tot het uitvoeren. Echter wordt ik er niet meer vrolijk van om alles alleen te doen en merk ik dat vaker samen dingen doen gewoon veel fijner is. Je stimuleert en inspireert elkaar. 1 + 1 is 3. Uiteraard is het ook wel eens minder maar daar ligt dan ook de uitdaging om open te communiceren en grenzen aan te geven. Ook niet makkelijk. Toch ligt daar ook mijn groeipad.
Daarom bij deze een oproep aan jullie. Heb je zin om mee te helpen, wees welkom. In ruil heb ik hier een hele mooie plek waar je zelf kunt ervaren hoe het is om dichter bij de natuur te leven. Kortom je krijgt een inkijk in het reilen en zeilen van mijn leventje.Er staat van alles op stapel. Het afbouwen van mijn tuinhuisje met Sedum dak. Het installeren van een dakgoot van berkenschors, wateropvang en een bio-zandfilter. Het werk in de tuin, zaaien, wieden enzovoort. Het bouwen van een kippenhok. Noem maar op. Groente voor het eten en de soep halen we zoveel mogelijk uit het bos. Waarschijnlijk ga ik ook een aantal leer-ervaar-meewerkweekenden organiseren. In de tussentijd neem even contact op als je 1 of een paar dagen wilt komen en dan kijken we wat voor beide uitkomt.
Thnx Paul en Dyvia voor het meehelpen!
Update: Verhuizen en nu inmiddels 2 maanden op mijn nieuwe plek
Had in januari niet verwacht dat ik hier nu zou zitten. In het bos op een mooie plek in Papenvoort. Op de oude plek moest ik weg en ik had een aantal plekken waar ik heen kon. Echter was geen van de plekken gevoelsmatig helemaal wat ik wilde. Op een gegeven moment moest ik de knoop een keer doorhakken. Ik had al lang en breed afscheid en afstand genomen van de oude plek en de drang om weg te gaan was dan ook groot. Op een gegeven moment heb ik me bedacht om dan mn Yurt maar op te slaan en te gaan reizen. Ook dat voelde niet goed en ik bedacht om de Yurt dan maar in Papenvoort op te zetten en van daar uit te gaan reizen. Ten slotte had ik dan tenminste wel een basis om op terug te vallen en dat voelde goed zeker omdat de plek in Papenvoort heel ongedwongen en vrij aanvoelde.
Zo gezegd zo gedaan, op donderdag hakte ik met een grote bijl de knoop door om in grote enthousiasme te besluiten om dan zaterdag maar gelijk te gaan verhuizen, het zou namelijk de hele komende week prachtig weer worden. Lees verder
Verslag van een bewogen jaar
Ik woon nu ruim 4,5 jaar in mijn Mongoolse Yurt en ik kan wel zeggen dat deze periode voor mij de meest authentieke in mijn leven is. Steeds dichter bij mijzelf blijven en steeds beter met mensen om kunnen gaan.
Terug naar de Basis
Begin van dit jaar heb ik workshops ‘Terug naar de Basis‘ gegeven. Dat is zeer goed bevallen. Wat mooi om te zien dat je in drie dagen tijd een enorme fijne band kan opbouwen met een groep. En dit succes was mede te danken aan de Praatstok. In de Indiaanse cultuur wordt de praatstok gebruikt door de raadsleden om ‘het heilige standpunt’ te delen. De stok wordt van de ene naar de andere spreker doorgegeven. De mening van de spreker wordt gerespecteerd, iedereen luistert, niemand onderbreekt, niemand spreekt voor zijn beurt. Twee keer per dag hielden we een Praatstok ronde waarbij je kon delen hoe je je voelde en wat er in je omging. Iets wat we in onze maatschappij normaliter niet vaak doen. Maar nu wel en dit zorgde voor een intense groepsbinding. Ben hier dus zeer enthousiast over en ik zie het als de missing link in de samenleving om tot elkaar te komen, elkaar te zien en te horen en zodoende conflicten op je werk of in je familie of relatie te voorkomen. Ik wil daarom in de toekomst de Praatstok integreren in mijn leven in mijn relatie en in relatie tot anderen.
Op zoek naar nieuwe Plek
Ruim 4 jaar woon ik nu met veel plezier en voldoening in mijn Yurt in het hoge Noorden. Volgend jaar maart moet ik deze plek helaas vaarwel zeggen omdat de mini-camping waar ik op sta wordt opgeheven. Hierbij dus een oproep naar iedereen die dit leest. Weet jij of heb jij een plek waar ik met mijn Yurt zou kunnen wonen. Mijn verlangens voor deze plek zijn:
- Rustige natuurlijke locatie
- Mogelijkheid tot opzetten van grote Permacultuur tuin / voedsel bos / wilde planten tuin
- Mogelijkheid tot geven van workshops Zelfbewust en Zelfvoorzienend Leven
- Kennis delen en uitdragen
- Locatie: ergens in Nederland
- Contact met fijne mensen
Ik hoor graag je reactie.
Lieve groet,
Louis
Wie ben ik – 2012
3.5 jaar geleden heb ik een nieuwe start gemaakt. Op een ochtend wist ik het. Ik ga in een Mongoolse Yurt wonen. Gewoon ergens bij een boer of op een minicamping. Maakt niet uit als ik er maar mee kan beginnen. En als ik weer weg moet dan vind ik wel weer wat anders. Geen moment meer getwijfeld. Een week later had ik een Yurt en een maand later stond ik met mijn Yurt ergens in Groningen. Ik mocht het 2 maanden uitproberen.
Nu 3 en een halve jaar later sta ik er nog steeds en tot op heden ben ik er nog erg blij en enthousiast over. Zo enthousiast dat ik in 2009 ook gelijk begonnen ben met deze weblog om mijn leventje uit te dragen teneinde andere mensen te inspireren maar ook om geïnspireerd te worden door nieuwe contacten. En dat heeft gewerkt. Veel nieuwe vrienden en contacten zijn in mijn leven gekomen. Ik ben heel blij dat ik nu leef. Een eindtijd waarin niet faire en duurzame systemen instorten en tegelijkertijd een begintijd van nieuwe kansen en ideeën. Ik voel me verheugd dat ik hier aan mee mag werken.
Wat is voor mij Zelfvoorzienend Leven?
Dat is in grote mate voorzien in eigen levensbehoeften. Dat hoeft zeker niet alles te zijn. Voor mij geld de regel 75%. In plaats van dat ik 75% uit de winkel haal en wie weet wat en wie ik er allemaal mee schaadt produceer ik 75% zelf. Niet dogmatisch maar met de menselijke maat. Ook als lokale producten worden verhandeld is dat voor mij zelfvoorzienend leven omdat de gemeenschap waar ik mee verbonden ben zichzelf voorziet in de levensbehoeften. Ook goed voor mijzelf zorgen, wat heb ik nodig. Een knuffel, fijne mensen om me heen. Dat is ook zelfvoorzienend leven voor mij. Omdat we volgens mij allemaal met elkaar verbonden zijn is goed voor mijzelf zorgen dus ook goed voor een ander zorgen.
Waarom zelfvoorzienend leven?
Bovenal haal ik heel veel plezier uit dit leven. Door de eenvoud hoef ik niet meer hard te werken voor mijn hypotheek of nieuwe TV. Ik kan me nu weer concentreren op de voor mij wezenlijke zaken. Gezond biologisch eten, genieten van de natuur, mijn tuin en mensen. Ook is dit leven vooralsnog mijn antwoord op het nemen van verantwoordelijkheid en self-empowerment. Dat komt omdat de huidige systemen, economie en macht op de eerste plek zetten en burgers afhankelijk maken. Via ons koopgedrag steunen wij die systemen. Zelfs in de natuurwinkel, al ben ik er heel blij mee, zijn we er niet compleet van geschoond. We kunnen volgens mij naar een nieuwe economie waarin geld en bezit niet meer centraal staat. Een economie van overvloed waarin schaarste niet meer kunstmatig wordt gecreëerd door bedrijven en machthebbers. Een economie van genoeg is genoeg en geven wat je over hebt. Een economie van samen delen ook over de grenzen heen. Een economie van lokale producten en diensten. Geen slaven meer die voor ons ver weg het voedsel en goederen produceren. Geen gezeul met dieren en voedsel over lange afstanden puur alleen voor de winst. Geen dioxine uitstotende schepen die onze bananen aanvoeren alleen maar omdat we ze lekker vinden.
Bewustwording
Wat wil ik van dit leven? Waarom doe ik dingen die niet bij me passen of niet goed voor me zijn? Al geruime tijd weet ik dat ik wil afdalen van de materiële ladder. Steeds eenvoudiger leven. Voedsel uit de tuin en een dak boven mijn hoofd met een kacheltje dat brandt. Dat voelt heel goed, nog steeds. Meer heb ik niet nodig, althans? Een patroon in mijn leven was en is nog steeds aanwezig ‘Ik kan alles zelf en heb niemand nodig’. Een gevolg van angst, boosheid en teleurstellingen die ik in mijn vroege leven heb opgelopen. Zelfonderzoek, het lezen van boeken over bewustzijn en zelfacceptatie heeft dit patroon en de emoties die daar bij horen langzaam aan de oppervlakte gebracht. Gaandeweg kwam ik er achter dat dit patroon mij niet meer diende, dat ik wel iemand nodig heb. Dat zijn lieve mensen om mij heen waar ik lief en leed mee kan delen. Dit komt steeds meer tot uiting in mijn leven, zowel in contact met familie als met vrienden en daar ben ik erg blij mee.
Leef het leven waar je van droomt
In Augustus deed ik mee aan een week van de Gewijde Reis ‘Leef het leven waar je van droomt’. 6 dagen en 5 nachten achter elkaar, ben ik, samen met zo'n 59 anderen, op reis gegaan naar mijn innerlijke bron. En dit, begeleid door zo’n 30 Engelen begeleiders. In deze ongelofelijk mooie week ben ik tijdens 2 Ayahuasca ceremonies achter gekomen wat mijn hoofdtaak is in het leven. Namelijk, andere mensen helpen om zich te bevrijden van het juk dat ze met zich meedragen zodat ze de absolute schoonheid van hun wezen kunnen ervaren en zich te herinneren wie ze werkelijk zijn. Ook heb ik mijn spirituele naam ‘Lonely Feather’, die ik geheel onverwacht van een indiaan in een visioen kreeg, geaccepteerd. Wil je wat meer lezen hierover ga dan even naar de post 'De reis van mijn leven'.
Hoe ik mijn hoofdtaak vorm ga geven in mijn verdere leven, dat moet zich nog ontvouwen. Ik leef al ruim 3 jaar het leven van mijn dromen. Ik weet ook dat ik de laatste jaren al veel mensen heb kunnen inspireren om dichter bij zichzelf te komen. Na deze reis is het mij duidelijk geworden wat mijn hoofdvervulling is en kan ik met nog meer overgave mijn levenspad bewandelen.
De reis van mijn leven
Wat een wonder! Van de eerste tot de laatste seconde. Afgelopen week , 6 dagen en 5 nachten achter elkaar, ben ik, samen met zo'n 59 anderen, op reis gegaan naar mijn innerlijke bron. En dit, begeleid door zo’n 30 Engelen begeleiders. Tijdens deze reis ben ik door de poort van overgave heengegaan, is mijn spirituele naam bekend geworden en mijn taak hier op aarde. Dit heb ik van tevoren niet durven dromen!
Tijdens deze Gewijde Reis welke de naam 'Leef het leven waarvan je droomt' had, ben ik gestorven en herboren in 2 opeenvolgende Ayahuaska ceremonies. In de eerste ceremonie heb ik mijn leven als een hele mooie film aan mij voorbij zien gaan, veel gejankt van vreugdevol verdriet bij belangrijke gebeurtenissen in mijn leven. Niet gedacht dat ik mijn moeder zo gemist heb. Ook heb ik afscheid genomen van mijn familie en heb ik mijn eigen begrafenis gezien. Ik ervoer absolute gelukzaligheid in een zee van stilte. Onderwijl liepen de vliegen over mijn lippen en ogen. Nooit eerder heb ik een vlieg ervaren als een gelijkwaardig bewustzijn en heb ik gelukzalig mogen aanschouwen hoe de vliegen in alle rust mijn tranen dronken.
Tussen de ceremonies in op woensdag verscheen er totaal onverwachts , in een visioen, een Indiaan aan mij en ontving ik van hem mijn spirituele naam. Ik wilde mijn naam niet accepteren op die dag en stopte de ervaring onbewust diep weg. Later op die dag realiseerde ik me dat pas en wist dat ik iets met die ervaring moest doen en dat ik die naam misschien toch moest accepteren.
In de Ayahuaska ceremonie de volgende dag ervoer ik met mijn ogen dicht, als een prachtige visuele animatiefilm , het nulpuntveld als een oneindig potentieel van mogelijkheden. Nu weet ik waarom de onderwaterwereld zo prachtig is. Met mijn ogen geopend zag ik dat de meesten het juk als een zware steen met zich meedragen en als ze de moed konden opbrengen die steen los te laten hoe wonderschoon het leven dan is. Toen is mijn taak in de wereld duidelijk geworden. Namelijk, andere mensen helpen om zich te bevrijden van het juk dat ze met zich meedragen zodat ze de absolute schoonheid van hun wezen kunnen ervaren en zich te herinneren wie ze werkelijk zijn. Ook heb ik mijn spirituele naam geaccepteerd en is mij duidelijk geworden dat om die naam te accepteren mijn ego zich volledig moest overgeven.
Mijn nieuwe spirituele naam: Lonely Feather
Mijn taak: Dienaar van het Licht
Hoe ik dit vorm ga geven in mijn verdere leven, dat moet zich nog ontvouwen. Ik leef al ruim 3 jaar het leven van mijn dromen. Ik weet ook dat ik de laatste jaren al veel mensen heb kunnen inspireren om dichter bij zichzelf te komen. Na deze reis is het mij duidelijk geworden wat mijn hoofdvervulling is en kan ik met nog meer overgave mijn levenspad bewandelen.
Dankzij Robby Nash, Eckhart Tolle, Mill Milichap, Rod Everet, Bashar, Paraj, Lars en Tanja, de 30 engelen begeleiders, alle moedige en mooie deelnemers en nog vele andere inspirerende mensen en verhalen heb ik deze reis kunnen maken. Hiervoor ben ik hen en mijzelf ongelofelijk dankbaar.
Wil je ook zo'n 6 daagse reis meedoen, dan is er volgend jaar waarschijnlijk weer eentje. Ook organiseren Lars en Tanja individuele ceremonies. Tanja geeft ook nog een hele mooie helende workshop Heartdancing welke een beetje vergelijkbaar is met biodanza. En niet te vergeten, 29 en 30 september is er een I SEE YOU Heart to Heart weekend in Zaandam. Website: http://www.degewijdereis.nl.
Visie
Hier wordt ook nog aan gewerkt.
Zelfbewust & voorzienend Leven. Een hele mond vol. Voor elk van de woorden geef ik wat uitleg.
Zelfbewust
Wie ben ik, wat wil ik en wat doe ik hier op aarde. Hordes mensen stellen zichzelf deze vraag. Dat is ook niet zo gek want van ons ouders krijgen we slechts te horen dat we hier op aarde zijn om te werken om later een huis te kopen en kinderen te krijgen. Heel veel meer antwoorden krijg je niet. Dus moeten deze hordes, eenmaal volwassen, zelf op zoek gaan naar deze antwoorden. Dus ook ik.
Ik geloof dat we allemaal met elkaar verbonden zijn via het nulpuntveld / universum / Al of hoe je het ook maar wilt noemen. Zelfs de wetenschap krijgt steeds meer aanwijzingen voor de onderlinge verbinding tussen mens, aarde, dier en kosmos. Dit besef van eenheid zijn we kwijt geraakt. We zijn zo bezig ons ego te bevredigen dat ons diepere zelf er slapjes bij staat. Op de lange termijn is dit destructief voor ons zelf en de mensen, dieren en dingen om ons heen.
Dus wat versta ik onder zelf? Dat ben ik en alle aspecten daarvan en de verbondenheid met alles om me heen. Zelfbewust is dat je daar bewust van bent. Dus niet alleen van jezelf als individu maar ook jezelf als onderdeel van de gemeenschap, aarde en kosmos. Als ik iets doe voor mezelf dan hou ik dus ook rekening met de dingen/mensen/dieren om me heen. Doe ik dat niet dan zorg ik niet goed voor mezelf. Waarom niet? Als ik anderen slecht behandel dan is de kans groot dat anderen mij ook niet goed behandelen. Als ik de natuur niet respecteer dan corrigeert de natuur mij vanzelf een keer.
Hoe pas ik dit allemaal dan toe? Tja, dit was natuurlijk allemaal theorie en de praktijk is weerbarstiger. Het begint allemaal bij bewustzijn. Zolang ik me niet bewust ben van mijzelf, mijn ego, de mensen en dingen om mij heen hoe kan ik er dan rekening mee houden. Mijn doel is dan ook om steeds bewustzijn te verhogen. Door meditatie, lichaamsbeweging en contact met de natuur lukt me dat steeds beter. Al ontbreekt het me nog steeds nog aan voldoende discipline. Daar wordt aan gewerkt (-: Bewustwording is ook niet altijd fijn omdat ook de mindere kanten van jezelf aan het licht komen. Gaandeweg ben ik erachter gekomen dat de pijn van openbaring van zo'n blinde vlek al snel overgaat in een gevoel van bevrijding.
Alleen is maar alleen. Mensen maken meestal deel uit van een gemeenschap. Idealiter vind ik dat de grootte ervan een beetje in de orde van grote van dorpen en steden van 100 jaar geleden zou moeten zijn. Dus niet te massaal en te groot omdat anders de binding tussen mensen/dieren en land verdwijnt en uiteindelijk ook het diepere besef van jezelf en de verbinding die we allen met elkaar hebben. Moeten we dan al deze grote steden afbreken. Dat hoeft niet. De functie van bestaande wijken kan bijvoorbeeld worden aangepast zodat er weer gemeenschapszin ontstaat in zo'n wijk. In nederland zijn er al behoorlijk wat initiatieven die zich er mee bezig houden. Bijvoorbeeld Transition Towns. Transition Towns zijn gebaseerd op de kracht van de lokale gemeenschap.
Voorzienend De basisbehoeften van eenieder zijn voedsel, water, veiligheid en onderkomen. Het geeft bevrediging om met deze basisbehoeften bezig te zijn en hier zelf (met de gemeenschap) voor zorg te dragen. Het bestendigt de band met de aarde en alles wat er op leeft. In de huidige maatschappij weten we eigenlijk nauwelijks waar ons voedsel vandaan komt en hoe het geproduceerd is. Er is geen binding met de mensen en dieren die dit voedsel produceren en het welzijn van deze mensen en dieren komt hierdoor sterk onder druk te staan. De waarden die voor ons en onze naasten en omgeving gelden, hanteren we niet voor al die andere mensen en dieren die voor ons voedsel en alle het andere wat we nodig hebben zorgen. We zouden het misschien wel willen maar we kunnen het niet controleren en voorts betalen we het liefst ook het minst voor ons stukje vlees of onze koffie. Klinkt allemaal dramatisch maar dat is het eigenlijk ook wel. Zeker voor de mensen in derde wereld landen die voor een appel en een ei zich kapot werken. Maar ook voor ons zelf. Uiteindelijk krijgen we zelf de rekening gepresenteerd. Hoe, bv. door de vluchtelingenproblematiek en daarmee samenhangende problemen, door milieurampen. We zijn in de huidige maatschappij ook steeds afhankelijker geworden van het grote systeem. Als de elektriciteit of het internet uitvalt dan is gelijk de hele samenleving ontregeld. Ook de voedselvoorziening is zodanig gecentraliseerd dat er maar iets hoeft te gebeuren of de schappen in de winkels blijven leeg. In de afgelopen 65 jaar is de samenleving langzaam steeds meer gecentraliseerd. We weten dus ook helemaal niet wat er fout zou kunnen gaan in een nog zo'n jonge gecentraliseerde samenleving. Beter zou het zijn als lokale gemeenschappen voor een groot deel zelf zorg dragen voor hun voedsel, energie en productie. Als er in 1 gemeenschap iets mis gaat dan heeft dat weinig invloed op de omringende gemeenschappen. Tevens kunnen andere gemeenschappen dan ook hulp bieden. In onze samenleving valt er weinig hulp te bieden als het hele land plat ligt. Veel mensen zullen zeggen. Maar wanneer gebeurt dat nou dat de elektriciteit of het internet uitvalt. Bedenk eens hoe kwetsbaar onze huidig samenleving is tijdens natuurrampen, crisis of oorlog of aanslagen.
Leven Leven is een kunst/opgave. Vanaf dat we jong zijn wordt ons ingeprent wat de horen te doen, dat we moeten presteren dat we veel geld moeten verdienen etc. Rond ons 20e zijn de meeste geneigd om hier ook naar te leven. Rond het 40e jaar komen veel mensen erachter dat ze nooit hebben gekeken naar wat ze nu zelf precies willen. Hoe komt dat? Het wordt ons simpelweg niet geleerd, niet op school en niet door ons ouders. Natuurlijk wordt het wel gevraagd als je jong bent maar dan in de context van geld verdienen, presteren, competitie etc. Als jong mens weet je niet beter en denk je dus dat dit de enige mogelijkheden zijn waar je uit kan kiezen. Veel mensen leven dan ook een leven wat hun is opgelegd of aangepraat. Veel mensen hebben daar vrede mee. Echter is er ook een hele grote groep mensen die zich afvraagt waarom de samenleving is als ze is, waarom zij zijn zoals ze zijn. Waarom er zoveel onbegrip, competitie, agressiviteit en afgunst is. Waarom we elkaar liever met de knuppel de hersens in slaan dan een vredespijp te roken. Zo ook ik.
Wie ben ik – 2009
In deze BLOG wil ik andere mensen inspireren dat een manier van leven anders dan de maatschappij ons voorschrijft heel goed mogelijk is. Voorts wil ik mijn visie achter zelfvoorzienend leven beschrijven. Ik ben nog maar 9 maanden geleden begonnen dus ben geenszins een expert. Dus wat zelfvoorzienend leven precies voor mij inhoudt zal de tijd moeten leren. Wel probeer ik nu al een voorlopige visie op wat het voor mij inhoudt te geven. Deze zal zeer waarschijnlijk in de loop van de tijd aangevuld en aangepast worden. Wil je wat vragen laat dan even een reactie achter of neem even contact op middels dit formulier.
Wie ben ik?
Ik ben zelf vanaf mijn 30e heel langzaam bewust geworden wat ik nu eigenlijk wil. Nu op mijn 42e jaar ben ik daar nog steeds niet helemaal achter. Wel weet ik in grote lijnen nu wat ik wel en niet wil en daar ben ik erg gelukkig mee. Ik probeer nu zoveel mogelijk trouw te zijn aan mijn innerlijke zelf, voor zover ik me daar nu al bewust van ben. Een van de meetpunten daarin is: voel ik me goed. Dat lijkt simpel maar vaak kom ik er pas na een dag achter dat ik me een dag lang boos, sjagerijnig of negatief heb gevoeld. Ik was me er op dat moment gewoonweg niet van bewust en had dan ook niet de mogelijkheid om er wat aan te doen.
De onmetelijke natuur dwingt bij mij diepe respect af. De natuur doet me beseffen dat we allemaal met elkaar verbonden zijn en dat we elkaar nodig hebben. De natuur doet me beseffen dat gewoon zijn ook goed is. De natuur doet me beseffen dat je niet perfect hoeft te zijn, je bent perfect zoals je bent. De natuur doet me beseffen dat ik weinig anders nodig heb anders dan wat de natuur mij kan geven.
Vroeger wantrouwde ik mensen. Als ze vriendelijk waren dan dacht ik dat ze wat van me moesten. Nu is dat veranderd in een grote interesse in mensen. Het voordeel van de twijfel geven en me niet uit mijn energie laten halen door mensen als ik dat niet wil. Dat lukt natuurlijk niet altijd echter ben ik me er van bewust geworden dat als ik boos wordt dat ik dat doe en het niet de schuld van de ander is. Ik wordt boos maar heb ook de keuze om niet boos te worden en bv. een dialoog of discussie aan te gaan. Ik kan er zelf voor kiezen hoe ik me wil voelen. Vroeger was ik wel eens dagen lang boos op mijn vriendin en zeiden we niks tegen elkaar. Totdat ik er achter kwam dat ik al die tijd eigenlijk voornamelijk mezelf zat te kwellen. Het is me gelukt om die boosheid nog maar een uur of zo te laten duren en in sommige gevallen helemaal niet boos te worden. Een grotere mate van zelfbewustzijn heeft hier voor gezorgd.
Situatie
Begin 2009 heb ik besloten in een Ger ofwel Mongoolse Yurt te gaan wonen. Ik wilde al een tijdje op een zelfvoorzienende manier gaan wonen echter zag ik er nog geen mogelijkheid voor. Tot ik het idee kreeg om een tijdelijke staplek op een camping te zoeken om zodoende de bal aan het rollen te krijgen. En dat is gelukt. In een periode van anderhalve maand is zowel het idee ontstaan, mijn Yurt aangeschaft en een tijdelijke plek gevonden. Tot op heden ben ik blij dat ik de keuze heb gemaakt. Ik weet nog niet precies waar ik over een jaar zal wonen. Ik zou graag deel uit willen maken van een kleine duurzame leefgemeenschap. Ik wil daar langzaam naar toe werken.