Naar aanleiding van de documentaire Rauwer is een grote hetze ontstaan tegen de vrouw die haar zoon alleen rauw eten laat eten. Volgens de artsen is deze jongen ondervoed omdat zijn lengte achterblijft. Ik vraag het me af. Ik heb de jongen gezien op TV en er lijkt niks mis met hem te zijn. Ook zijn intelligentie is volgens mij boven peil en volgens zijn moeder blaakt hij van de energie. Sinds we massaal aan het suiker en vleeshormooninfuus zijn gegaan zijn we massaal de hoogte ingeschoten. Het is nog helemaal niet bekend wat de voor gevolgen voor de volksgezondheid dit heeft. Misschien is het groeipatroon van deze jongen wel eentje die hoort bij een voeding zonder suiker en hormonen.
Deze hetze toont aan wat voor een grote blinde vlek er is in de samenleving aangaande voedsel. Ik vind zelf dat de vrouw wel een beetje te extreem bezig is. Maar dan voornamelijk op het sociale vlak en de mentale druk die ze op haar zoontje legt. Maar goed, je moet van goede huize komen als ouder om niet ook hetzelfde te doen met je kind. We proberen toch allemaal onze kinderen onze eigen normen en waarden op te leggen en vaak gaan we daarin te ver.
Wat ik vele malen extremer vind is de voedingsgewoonten van de grote massa zelf. Te veel suiker, te veel kant en klare en geraffineerde producten met 0,0 voedingswaarde. Vlees met restanten van antibiotica en groeihormonen. Groenten en granen zitten vol met toegestane hoeveelheden gif. Opgeteld is dit niet teveel maar veel te veel met als gevolg de vele welvaartsziekten maar ook ADHD en allerhande moderne tijd stoornissen. Ik spreek dan nog niet over de vele duizenden kinderen en volwassenen die veel te zwaar zijn omdat ze veel te veel frisdrank, patat en suikerproducten eten. Daar heb ik nog nooit een uitzending van Pauw en Witteman over gezien.
En nu is er een bewuste vrouw die in deze krankzinnige maatschappij wanhopig op zoek is naar een alternatief en wordt ze neergesabeld door een grote groep mensen met een chronisch gebrek aan zelfreflectie.
—
De documentaire RAUWER was te zien bij de IDFA als opvolger van de documentaire RAUW die reeds in 2008 is gemaakt. Info, trailers en voorganger RAUW zijn hier te bekijken.
Trailer RAUWER
Je schrijft hierboven:
“Ik vind zelf dat de vrouw wel een beetje te extreem bezig is. Maar dan voornamelijk op het sociale vlak en de mentale druk die ze op haar zoontje legt. Maar goed, je moet van goede huize komen als ouder om niet ook hetzelfde te doen met je kind. We proberen toch allemaal onze kinderen onze eigen normen en waarden op te leggen en vaak gaan we daarin te ver.”
Als ik dit zo lees ben ik benieuwd hoe je de rol van ouders ziet.
Ik vind zelf nl eerder dat er in deze tijd een extreme overheidsbemoeienis is met gezinsleven en opvoeding (leerplicht, door de overheid vastgestelde lesprogramma’s, jeugdzorginstanties die overal bovenop zitten, enz), waardoor ouders grotendeels buitenspel worden gezet.
Ik heb ook niet zo het idee dat de moeder op het sociale vlak extreem bezig is, of veel mentale druk uitoefent op haar zoon. Ik denk zelf dat de sociale druk die in het algemeen op school op kinderen wordt uitgeoefend veel sterker is, en ook veel te vanzelfsprekend wordt geaccepteerd.
Ik heb deze documentaire met stijgende verbazing bekeken. De mensen die zo over deze moeder oordeelden zagen er stuk voor stuk bleek uit, met wallen onder de ogen. Vooral die kinderarts was geen voorbeeld van een gezond levend mens. De jongen zag er kerngezond uit, was rustig (niet zo’n schreeuwend patatkind wat alsmaar méér wil) en evenwichtig en de moeder leek mij een zeer verantwoordelijke vrouw die het beste voor haar kind wil. Ik vind het een moedige vrouw, die staat voor haar principes.